Aleksandr Gołuboj

Aleksandr Michajłowicz Gołuboj

Aleksandr Michajłowicz Gołuboj (ros. Александр Михайлович Голубой, urodzony 13 grudnia 1920 roku we wsi Iwaszewo, obecnie w rejonie szeksinskim w obwodzie wołogodzkim, zmarł 15 lipca 1981 roku w Syczowce) był radzieckim lotnikiem wojskowym, zajmującym stanowisko starszego porucznika lotnictwa oraz uhonorowanym tytułem Bohatera Związku Radzieckiego w 1945 roku.

Życiorys

Urodził się w rodzinie chłopskiej. Ukończył 7 klas oraz szkołę uniwersytetu fabryczno-zawodowego, a następnie pracował jako tokarz w fabryce. Od 5 maja 1939 roku służył w Armii Czerwonej, gdzie ukończył szkołę dla młodszych specjalistów lotniczych. Brał udział w wojnie z Finlandią w latach 1939–1940. Od sierpnia 1941 roku walczył w wojnie przeciwko Niemcom jako strzelec-radzista, a od marca 1944 roku pełnił równocześnie funkcję szefa łączności eskadry w lotnictwie bombowym dalekiego zasięgu, w ramach 18 Armii Powietrznej. W 1943 roku został członkiem WKP(b). Uczestniczył w wielu znaczących bitwach i operacjach, takich jak bitwa pod Moskwą (1941), operacja rżewsko-syczowska oraz bombardowania obiektów w Gżatsku, Syczowce, Bukareszcie, Warszawie, Wilnie, Mińsku, Baranowiczach, Berlinie, Budapeszcie, Królewcu, Tilzicie, Gdańsku i Pskowie, jak również w obronie Stalingradu i Leningradu (1942). W 1943 roku brał udział w bombardowaniach w Briańsku, Smoleńsku, Homlu, Orle, Kursku, Newlu, Dnie i Połocku, a w 1944 roku w nalotach na Bukareszt, Kiszyniów, Witebsk, Mińsk, Baranowicze, Wilno, Tilzit i Królewiec. W 1945 roku bombardował zgrupowania wroga na terenie Polski, Prus Wschodnich i Niemiec. Do końca wojny zrealizował 370 lotów bojowych. W 1949 roku ukończył wyższą szkołę oficerską, a następnie służył jako szef łączności eskadry, by w 1955 roku, w stopniu starszego porucznika, zakończyć służbę. Na jego cześć nazwano jedną z szkół średnich.