Aleksandr Aleksiejewicz Gołowaczow
(ros. Александр Алексеевич Головачёв, ur. 27 listopada?/10 grudnia 1909 w miejscowości Lubochna w obwodzie briańskim, zm. 6 marca 1945 na Śląsku) – radziecki pułkownik, dwukrotny Bohater Związku Radzieckiego (1944 i 1945).
Życiorys
Wychował się w rodzinie robotniczej. Od 1929 roku pełnił służbę w Armii Czerwonej, a od 1931 był członkiem WKP(b). W 1932 roku ukończył wojskową szkołę im. WCIK. W wrześniu 1939 roku brał udział w zajmowaniu przez ZSRR zachodniej Ukrainy, co było częścią agresji ZSRR na Polskę. W momencie ataku Niemiec na ZSRR pełnił funkcję szefa sztabu oraz dowódcy pułku. W sierpniu 1942 roku objął dowództwo nad brygadą w składzie 15 Korpusu Pancernego 3 Armii Pancernej, która w lutym 1943 roku zdobyła uznanie na Froncie Woroneskim w trakcie operacji charkowskiej. 6 listopada 1943 roku, podczas działań na 1 Froncie Ukraińskim, uczestniczył w wyzwalaniu Wasylkowa, a następnie, będąc na czele brygady, forsował Don oraz brał udział w bitwie o Dniepr i operacji lwowsko-sandomierskiej (obejmującej m.in. zajmowanie Gródka i Lwowa), a także w operacji sandomiersko-śląskiej i dolnośląskiej. W trakcie służby został ranny siedem razy. Dowodził 23 Gwardyjską Brygadą Zmotoryzowaną z 7 Gwardyjskiego Korpusu Pancernego w składzie 3 Gwardyjskiej Armii Pancernej. Jego brygada brała udział w walkach o Częstochowę, Byczynę i Bolesławiec oraz pokonała Odrę. Zginął w walce na Śląsku w pobliżu Lubania.
Został pochowany w Wasylkowie.
Odznaczenia
- Złota Gwiazda Bohatera Związku Radzieckiego (dwukrotnie – 23 września 1944 i pośmiertnie 6 kwietnia 1945)
- Order Lenina
- Order Czerwonego Sztandaru (trzykrotnie)
- Order Suworowa II klasy (dwukrotnie)
- Order Czerwonej Gwiazdy
- I medale.
