Aleksandr Borisowicz Goldenweiser
Aleksandr Borisowicz Goldenweiser (ros. Александр Борисович Гольденвейзер, ur. 26 lutego?/10 marca 1875 w Kiszyniowie, zm. 26 listopada 1961 w Nikolinej Gorze) był rosyjskim pianistą, kompozytorem i pedagogiem.
Goldenweiser przyszedł na świat w Kiszyniowie, w regionie Besarabii, który wówczas należał do Imperium Rosyjskiego. Wśród jego uczniów znajdują się m.in. Grigorij Ginzburg, Lazar Berman, Samuił Fejnberg, Dmitrij Kabalewski, Nikołaj Pietrow, Nikołaj Kapustin, Sulamita Aronovsky, Tatjana Nikołajewa, Nelli Akopian-Tamarina, Felix Gottlieb oraz Ludmiła Imnadze.
Jako kompozytor, Goldenweiser był powszechnie uznawany za wybitnego pianistę, szczególnie cenionego za swoje interpretacje Bacha i Skriabina. Uczył się w Konserwatorium Moskiewskim, gdzie miał okazję studiować pod okiem wielu znakomitych pedagogów z XIX wieku, takich jak Arienski, Taniejew i Ziłoti. W 1906 roku objął stanowisko profesora fortepianu w tym konserwatorium, które zajmował przez około 50 lat, aż do swojej śmierci.
Goldenweiser tworzył zarówno małe, jak i większe utwory muzyczne. Jego twórczość można podzielić na dwa etapy: okres studencki w latach 10 XX wieku oraz czas dojrzałego profesora po 1930 roku. Niemniej jednak, w trakcie swojego życia rzadko prezentował swoje kompozycje, a wiele z nich zostało opublikowanych dopiero po jego śmierci. W jego pracach można dostrzec wyraźne wpływy Rachmaninowa, Medtnera i Skriabina.
Siergiej Rachmaninow zadedykował mu swoją Drugą suitę, op. 17, natomiast Nikołaj Medtner dedykował mu Fragmenty liryczne, op. 23.
Goldenweiser był laureatem Nagrody Stalinowskiej (1946) oraz odznaczeń, w tym Orderu Lenina i Orderu Czerwonego Sztandaru Pracy. Zmarł w 1961 roku w Nikolinej Gorze, w pobliżu Moskwy, a jego ciało spoczęło na cmentarzu Wagańkowskim.
== Przypisy ==
== Bibliografia ==
The New Grove Dictionary of Music and Musicians, Londyn: Macmillan, 1980.
