Aleksandr Fermor

Aleksandr Nikołajewicz Fermor

Aleksandr Nikołajewicz Fermor, w języku rosyjskim Александр Николаевич Фермор, urodził się 13 września 1886 roku (25 września według kalendarza juliańskiego) w Sankt Petersburgu, a zmarł 17 lipca 1931 roku w Sainte-Geneviève-des-Bois. Był rosyjskim wojskowym w stopniu podpułkownika, pełnił również rolę instruktora wojskowego w armii abisyńskiej, a w okresie międzywojennym dowodził cesarską gwardią konną.

Życiorys

W 1909 roku ukończył liceum. Następnie pracował jako asesor sądowy, a później jako urzędnik w kancelarii prawniczej. W 1914 roku wstąpił do armii rosyjskiej, gdzie uzyskał stopień porucznika. Brał udział w I wojnie światowej, służąc w lejbgwardii Pułku Ułańskiego. Na początku listopada 1917 roku dołączył do nowo powstającej Armii Ochotniczej. W styczniu 1918 roku objął dowództwo plutonu w 2 szwadronie 1 Dywizjonu Kawalerii. W czerwcu 1919 roku, w stopniu rotmistrza, został dowódcą szwadronu lejbgwardii Pułku Ułańskiego. W styczniu 1920 roku przejął dowództwo oddziału karabinów maszynowych w Mieszanym Gwardyjskim Pułku Kawalerii. Uczestniczył w tzw. Marszu Bredowskim, a pod koniec lutego tego samego roku został internowany przez Polaków. W maju 1920 roku osiedlił się w Serbii, a na początku września przybył na Krym, gdzie został oficerem Gwardyjskiego Pułku Kawalerii. Awansował na podpułkownika. W połowie listopada, wraz z wojskami Białych, został ewakuowany do Gallipoli. Po emigracji zamieszkał w Abisynii, gdzie pełnił funkcję instruktora wojskowego w armii abisyńskiej, osiągając stopień pułkownika. Sformował konną gwardię cesarza Haile Selassie I, na czele której na krótko stanął. W 1930 roku wyjechał do Francji, gdzie zajął się badaniami genealogicznymi.