Aleksandr Iwanowicz Dubrowin
Aleksandr Iwanowicz Dubrowin (urodzony w 1855 roku w Kungurze, zmarł w 1918 lub 1921) był rosyjskim lekarzem oraz działaczem monarchistycznym, który był jednym z założycieli Związku Narodu Rosyjskiego.
Życiorys
Ukończył studia medyczne i zdobył uznanie jako lekarz. Po 1900 roku całkowicie skoncentrował się na działalności politycznej, promując idee „umocnienia pozycji ludu rosyjskiego” oraz „osłabienia wpływu Żydów”. W 1905 roku, razem z Władimirem Puriszkiewiczem, współtworzył masową organizację prawosławno-konserwatywno-monarchistyczną Związek Narodu Rosyjskiego, której celem była walka z ruchem rewolucyjnym w kraju. Dubrowin redagował pismo „Russkoje Znamia”, które miało być odpowiedzią na prasę socjalistyczną, a także organizował druk broszur oraz publikacji, w których krytykował koncepcje rewolucyjne, masonerię oraz Żydów.
Dubrowin sprzeciwiał się zwołaniu Dumy Państwowej jako organu ustawodawczego, opowiadając się za tym, by pełniła jedynie funkcje doradcze. Protestował również przeciw reformom agrarnym rządu Stołypina; jego stosunek do tych reform oraz osobisty konflikt z Puryszkiewiczem doprowadziły do rozłamu w Związku Narodu Rosyjskiego. Zdecydowanie sprzeciwiał się równouprawnieniu Żydów. W latach 1906, 1907 i 1915 organizował zjazdy rosyjskich organizacji monarchistycznych. Jego życie wielokrotnie stawało się celem zamachów, z których zawsze wychodził cało. W zamian, Dubrowin poparł zamachy przeprowadzone przez członków Czarnej Sotni na posłów do Dumy, Michała Herzensteina i Grigorija Jollosa.
Po rewolucji lutowej został uwięziony, a po rewolucji październikowej skazany na śmierć i rozstrzelany.
