Aleksandr Wasiljewicz Czeriaczukin, po rosyjsku Александр Васильевич Черячукин (urodzony 6 marca?/18 marca 1872 w stanicy Bogojawlienskaja, zmarł 12 maja 1944 w okupowanej Nicei) – był rosyjskim wojskowym i dyplomatą (generałem), a także działaczem emigracyjnym w obszarze kombatanckim i kulturalnym oraz pisarzem.
Życiorys
W 1890 roku ukończył doński korpus kadetów, a następnie Michajłowską Akademię Artylerii. Służył w lejbgwardii 6 Dońskiej Baterii Artylerii w Gwardyjskiej Brygadzie Artylerii Konnej. W 1893 roku awansował na stopień chorążego, a w 1897 roku na sotnika. W 1899 roku, w stopniu podesauła, ukończył Nikołajewską Akademię Sztabu Generalnego, a następnie został awansowany na kapitana. Został oficerem sztabowym w sztabie Kijowskiego Okręgu Wojskowego. Od 1901 roku dowodził szwadronem w 28 Nowogródzkim Pułku Dragonów. W 1902 roku objął stanowisko oberoficera do specjalnych poruczeń przy sztabie XII Korpusu Armijnego. Od 1904 roku, w stopniu podpułkownika, pełnił rolę szefa oddziału sztabu Twierdzy Kronsztad. W 1908 roku awansował na pułkownika, a w 1910 roku został szefem sztabu 10 Dywizji Kawalerii, natomiast w 1913 roku objął dowództwo 11 Dońskiego Pułku Kozackiego.
Brał aktywny udział w I wojnie światowej. Od początku 1915 roku dowodził 2 Zaamurską Pograniczną Brygadą Konną, za co otrzymał Order Św. Jerzego 4 klasy. W połowie czerwca tego samego roku został szefem sztabu IV Korpusu Kawalerii. Na początku grudnia awansował na generała majora. Pod koniec sierpnia 1917 roku objął dowództwo 2 Kozackiej Dywizji Mieszanej, a na końcu roku przeszedł nad Don. Przeszedł do nowo formowanej Armii Dońskiej, obejmując dowództwo Frontu Zachodniego. Po zajęciu ziem Wojska Dońskiego przez wojska bolszewickie ukrywał się w stanicy Gruszewskaja. Na początku 1918 roku brał udział w antybolszewickim powstaniu Kozaków dońskich. W maju tego roku został wysłany do Kijowa jako przedstawiciel Dońskiego Wojska Kozackiego. Pod koniec września został mianowany generałem lejtnantem. Od grudnia pełnił funkcję posła Wojska Dońskiego w Warszawie. W marcu 1920 roku objął stanowisko komendanta dońskiego korpusu kadetów, a następnie ewakuował go do Egiptu.
W 1922 roku osiedlił się w Bułgarii, a później przeniósł się do Paryża, gdzie pracował w fabryce samochodowej. W latach 1925-1930 przewodniczył Związkowi Artylerzystów Dońskich. Do 1934 roku był zastępcą generała Bogajewskiego, a po jego śmierci zainicjował komisję ds. upamiętnienia atamana. W latach 1935–1939 kierował redakcją czasopisma „Atamanskij Wiestnik”. W 1937 roku uczestniczył w komitecie organizującym obchody 300. rocznicy zdobycia Azowa przez Kozaków. Występował z wykładami i odczytami, a także napisał wspomnienia pt. „Donskaja Letopiś” w trzech tomach. Podczas niemieckiej okupacji przeniósł się do Nicei.
Linki zewnętrzne
Biografia Aleksandra W. Czeriaczukina (jęz. rosyjski)
Kolejna biografia Aleksandra W. Czeriaczukina (jęz. rosyjski)
Bibliografia
Siergiej W. Wołkow, Oficery rosyjskiej gwardii, 2002
