Aleksandr Chadiejew
Aleksandr Aleksandrowicz Chadiejew (ur. 12 sierpnia?/24 sierpnia 1894 w Petersburgu, zm. 19 lutego 1957 w Leningradzie) był radzieckim generałem porucznikiem.
Życiorys
Urodził się w Petersburgu. W 1915 roku został powołany do armii carskiej, a w 1916 roku ukończył przyspieszony kurs Władymirskiej Szkoły Wojskowej. Brał udział w I wojnie światowej na Froncie Rumuńskim, gdzie pełnił funkcję dowódcy kompanii i osiągnął stopień sztabskapitana.
W 1917 roku wstąpił do Czerwonej Gwardii, a po powstaniu Armii Czerwonej stał się jej członkiem. W trakcie wojny domowej był początkowo dowódcą pułku zapasowego na Froncie Południowo-Zachodnim, a później dowodził szkołą brygadową w Kronsztadzie. W 1921 roku uczestniczył w tłumieniu powstania w Kronsztadzie.
Po zakończeniu wojny domowej w 1922 roku ukończył Wyższą Wojskową Szkołę Pedagogiczną. Następnie pełnił funkcje dowódcy plutonu, kompanii, batalionu, pułku oraz dywizji. W 1929 roku ukończył strzelecko-taktyczny kurs doskonalący dowódców Armii Czerwonej Wystrieł.
W latach 1939–1940 brał udział w wojnie radziecko-fińskiej jako dowódca 138 Dywizji Strzeleckiej. W marcu 1941 roku objął dowództwo nad 40 Korpusem Strzeleckim w Zakaukaskim Okręgu Wojskowym.
Po ataku Niemiec na ZSRR kontynuował dowodzenie 40 Korpusem Strzeleckim, który stacjonował na granicy ZSRR z Iranem. Na początku sierpnia 1941 roku na bazie tego korpusu utworzono 44 Armię, która weszła w skład Zakaukaskiego Okręgu Wojskowego, a od 23 sierpnia znajdowała się w składzie Frontu Zakaukaskiego. W grudniu 1941 roku został dowódcą 46 Armii, która broniła linii obronnej na głównym grzbiecie Kaukazu.
W kwietniu 1942 roku, z powodu stanu zdrowia, został zwolniony z funkcji dowódcy 46 Armii i został zastępcą dowódcy Zakaukaskiego Okręgu Wojskowego ds. formowania. W grudniu 1942 roku objął stanowisko zastępcy dowódcy tego okręgu, które piastował do końca II wojny światowej.
Po rozformowaniu Zakaukaskiego Okręgu Wojskowego w maju 1945 roku, Chadiejew został zastępcą dowódcy Tbiliskiego Okręgu Wojskowego, który powstał z części rozformowanego okręgu. W grudniu 1945 roku, z powodu stanu zdrowia, przeszedł do rezerwy, a następnie osiedlił się w Leningradzie, gdzie zmarł.
Awanse
- generał major (4 czerwca 1940)
- generał porucznik (18 maja 1943)
Odznaczenia
- Order Lenina
- Order Czerwonego Sztandaru (trzykrotnie)
- Order Wojny Ojczyźnianej I klasy
Przypisy
Bibliografia
Великая Отечественная. Командармы. Военный биографический словарь. Moskwa: Кучково поле, 2005, s. 239. ISBN 5-86090-113-5. (ros.)
