Aleksandr Siemionowicz Bystrow
Aleksandr Siemionowicz Bystrow (ros. Александр Семёнович Быстров), urodzony w 1904 roku w guberni pskowskiej, zmarł w 1964 roku w Leningradzie. Był on funkcjonariuszem radzieckich służb bezpieczeństwa oraz generałem porucznikiem, który został pozbawiony swojego stopnia w 1955 roku.
Życiorys
Ukończył dwuklasową szkołę i poświęcił czas pracy w rodzinnym gospodarstwie. W okresie od października 1927 do lutego 1930 roku służył w Armii Czerwonej w Pskowie. Od października 1928 roku był kandydatem na członka, a od marca 1932 roku członkiem WKP(b). Od lutego 1930 roku pracował w OGPU, gdzie pełnił funkcję starszego pełnomocnika operacyjnego Wydziału Specjalnego OGPU/NKWD 56 Dywizji w Pskowie. Następnie, od sierpnia 1935 do kwietnia 1936 roku, był szefem Wydziału Specjalnego NKWD Murmańskiej Brygady Leningradzkiego Okręgu Wojskowego.
Od 23 marca 1936 roku pełnił obowiązki młodszego porucznika bezpieczeństwa państwowego, a od 23 kwietnia 1936 do września 1939 roku był szefem Wydziału Specjalnego NKWD 54 Dywizji Leningradzkiego Okręgu Wojskowego. W okresie od czerwca 1939 do listopada 1940 roku zarządzał Wydziałem Specjalnym NKWD 56 Korpusu Piechoty Leningradzkiego Okręgu Wojskowego, gdzie 13 października 1939 roku awansował na starszego porucznika bezpieczeństwa państwowego.
Od listopada 1940 do czerwca 1941 roku był zastępcą szefa Wydziału Specjalnego NKWD 7 Armii Leningradzkiego Okręgu Wojskowego, a następnie starszym komisarzem batalionowym. W okresie od czerwca do 2 września 1941 roku pełnił funkcję zastępcy szefa Wydziału Specjalnego NKWD 7 Armii Frontu Karelskiego, po czym od 2 do 26 września 1941 roku był szefem Wydziału Specjalnego 7 Armii Frontu Północnego. Od 13 października do 17 listopada 1941 roku kierował Wydziałem Specjalnym NKWD 26 Armii Frontu Zachodniego, a od 17 listopada 1941 do 2 maja 1942 roku był szefem Wydziału Specjalnego NKWD 50 Armii Frontu Zachodniego, gdzie 28 grudnia 1941 roku został mianowany majorem bezpieczeństwa państwowego.
Od 2 maja do czerwca 1942 roku Bystrow był zastępcą szefa, a od 25 czerwca 1942 do 29 kwietnia 1943 roku szefem Wydziału Specjalnego NKWD Frontu Leningradzkiego. 2 lipca 1942 roku awansował na starszego majora, a 14 lutego 1943 roku na komisarza bezpieczeństwa państwowego. Od 29 kwietnia 1943 do 22 lipca 1945 roku pełnił funkcję szefa Zarządu Kontrwywiadu Smiersz Frontu Leningradzkiego, gdzie 26 maja 1943 roku został mianowany generałem majorem, a 25 września 1944 roku generałem porucznikiem. Od 22 lipca 1945 do 18 listopada 1949 roku był szefem Zarządu Kontrwywiadu Smiersz/Zarządu Kontrwywiadu MGB Leningradzkiego Okręgu Wojskowego. W latach 1950-1951 uczęszczał na kursy w Wyższej Szkole MGB ZSRR, a od 26 października 1951 roku do 3 lipca 1953 roku był zastępcą szefa Zarządu Kontrwywiadu MGB/MWD Karpackiego Okręgu Wojskowego. Następnie od 3 lipca do 23 listopada 1953 roku pełnił funkcję szefa Wydziału 3 Operacyjnego Zarządu Poprawczego Obozów Pracy MWD, po czym został zwolniony ze służby. 3 stycznia 1955 roku utracił stopień generalski „za zdyskredytowanie siebie podczas pracy w organach bezpieczeństwa państwowego”.
Odznaczenia
- Order Lenina (29 czerwca 1945)
- Order Czerwonego Sztandaru (czterokrotnie – 1940, 28 października 1943, 21 lutego 1944 i 25 lipca 1949)
- Order Kutuzowa II klasy (5 października 1944)
- Order Czerwonej Gwiazdy (3 listopada 1944)
- I 4 medale.
