Aleksandr Bułajew

Aleksandr Dmitrijewicz Bułajew

Aleksandr Dmitrijewicz Bułajew (ros. Александр Дмитриевич Булаев, ur. 27 sierpnia?/9 września 1910 w miejscowości Czany, zm. 17 maja 1943) był radzieckim lotnikiem wojskowym, majorem, który został pośmiertnie odznaczony tytułem Bohatera Związku Radzieckiego w 1943 roku.

Życiorys

Urodził się w rodzinie robotnika kolejowego. Po ukończeniu szkoły średniej, pracował w Omsku, gdzie studiował w Instytucie Inżynierów Transportu Kolejowego oraz uczył się w aeroklubie. Następnie przeniósł się do Leningradzkiego Instytutu Chemiczno-Technologicznego i od 1932 roku był członkiem WKP(b). W 1934 roku ochotniczo wstąpił do Armii Czerwonej, a w 1936 ukończył wojskową szkołę pilotów w Charkowie, uzyskując status lotnika-instruktora w szkole lotniczej. Od 1938 roku służył w Siłach Powietrznych Leningradzkiego Okręgu Wojskowego.

Brał udział w wojnie z Finlandią, będąc częścią 7 pułku lotnictwa myśliwskiego. Wykonał 120 lotów bojowych, w tym 40 szturmowych, i brał udział w 20 walkach powietrznych, podczas których osobiście zestrzelił dwa fińskie samoloty oraz trzy w grupie. Od czerwca 1941 roku uczestniczył w wojnie z Niemcami, dowodząc eskadrą w 158 pułku lotnictwa myśliwskiego i biorąc udział w obronie Leningradu. 27 czerwca 1941 roku odniósł swoje pierwsze zwycięstwo nad niemieckim samolotem. W dniu 17 sierpnia 1941 roku, w trakcie walki, zestrzelił dwa Messerschmitty wraz z dwoma innymi myśliwcami, sam jednak został trafiony i spadł, lecz zdołał wyskoczyć na spadochronie.

Od września 1941 roku walczył w składzie 17 pułku lotnictwa myśliwskiego Sił Powietrznych Frontu Północno-Zachodniego. Na początku 1942 roku objął dowództwo eskadry w 159 pułku lotnictwa myśliwskiego w 275 Dywizji Lotnictwa Myśliwskiego. Do lutego 1942 roku wykonał 65 lotów bojowych, zestrzeliwując osobiście 5 samolotów wroga oraz 5 w grupie. Jego eskadra, pod jego dowództwem, strąciła 21 samolotów. 16 maja 1942 roku prowadził grupę czterech radzieckich myśliwców, atakujących 10 niemieckich bombowców Ju-88; w wyniku tego ataku strącono cztery Junkersy, a w walce z ośmioma myśliwcami Me-109 Bułajew zestrzelił bombowiec i myśliwiec. Walczył również na Froncie Leningradzkim w składzie 13 Armii Powietrznej. Łącznie, podczas wojny z Niemcami, wykonał 260 lotów bojowych oraz stoczył 66 walk powietrznych, zestrzeliwując osobno 17 i grupowo 5 samolotów wroga. Pilotował myśliwce I-16, Jak-1 i Ła-5. W 1943 roku został nawigatorem w 159 pułku lotnictwa myśliwskiego. Niestety, zginął w wypadku lotniczym na lotnisku tyłowym. Został pochowany we wsi Plechanowo w rejonie wołchowskim, a po wojnie jego grób przeniesiono do miasta Wołchow w obwodzie leningradzkim.