Aleksandr Botwin

Aleksandr Płatonowicz Botwin (ros. Александр Платонович Ботвин, ur. 30 sierpnia 1918 we wsi Czernogorowka, zm. 14 maja 1998) był radzieckim politykiem, dyplomatą oraz działaczem partyjnym.

Życiorys

W 1941 roku ukończył Charkowski Instytut Lotniczy, gdzie zdobył tytuł inżyniera-planisty, a następnie pracował jako majster warsztatu, zastępca szefa oraz szef warsztatu, a także główny metalurg i starszy technolog w zakładach przemysłu lotniczego. Od 1943 roku był członkiem WKP(b). W latach 1945-1948 pełnił funkcję partyjnego organizatora w KC WKP(b) w fabryce w Chabarowsku. W latach 1948-1951 był zastępcą szefa i szefem warsztatu w Charkowskiej Fabryce Lotniczej. Od 1951 do 1955 roku był partyjnym organizatorem KC WKP(b)/KPZR oraz sekretarzem Biura KPZR w Charkowskiej Fabryce Lotniczej.

W latach 1955-1958 był I sekretarzem Dzierżyńskiego Komitetu Rejonowego KPU w Charkowie, a następnie od 1958 do 1961 roku inspektorem KC KPU. W okresie od 1961 do sierpnia 1962 roku pełnił funkcję II sekretarza Kijowskiego Komitetu Obwodowego KPU. Od 30 września 1961 do 8 stycznia 1965 roku był zastępcą członka KC KPU. W sierpniu 1962 został I sekretarzem Komitetu Miejskiego KPU w Kijowie, a następnie od stycznia 1963 do 7 grudnia 1964 roku II sekretarzem Kijowskiego Przemysłowego Komitetu Obwodowego KPU. W grudniu 1964 roku ponownie objął stanowisko I sekretarza Komitetu Miejskiego KPU w Kijowie, które pełnił aż do stycznia 1980 roku.

Od 8 stycznia 1965 do 15 kwietnia 1980 roku był członkiem KC KPU. W latach 1966-1971 zasiadał w Centralnej Komisji Rewizyjnej KPZR, a od 9 kwietnia 1971 do 24 lutego 1976 roku był zastępcą członka KC KPZR. Od 13 lutego 1976 do 15 kwietnia 1980 roku był członkiem Biura Politycznego KC KPU. Od 5 marca 1976 do 25 lutego 1986 roku ponownie zasiadał w KC KPZR, a w latach 1980-1984 pełnił funkcję ambasadora nadzwyczajnego i pełnomocnego w Czechosłowacji. W latach 1984-1990 był przewodniczącym Komisji Kontroli Partyjnej przy KC KPU, a od 8 lutego 1986 do 16 czerwca 1990 roku ponownie członkiem KC KPU. Po zakończeniu kariery zawodowej przeszedł na emeryturę. Był również deputowanym do Rady Najwyższej ZSRR w kadencjach od 7 do 10.