Aleksandr Bondar

Aleksandr Bondar (ros. Александр Алексеевич Бондарь, ur. 2 września 1922 roku w stanicy Zmiejskaja w Osetii Północnej, zm. 14 maja 1992 roku w Armawirze) był radzieckim lotnikiem wojskowym, pułkownikiem oraz Bohaterem Związku Radzieckiego (1944).

Życiorys

Urodził się w rodzinie kozackiej. Po ukończeniu szkoły średniej w 1939 roku rozpoczął naukę w aeroklubie, a od marca 1941 roku służył w Armii Czerwonej. W 1942 roku ukończył wojskową szkołę pilotów w Krasnodarze. Od października 1942 roku brał udział w walkach z Niemcami, pełniąc funkcje lotnika, dowódcy klucza oraz dowódcy eskadry na Froncie Południowo-Zachodnim oraz 3 Ukraińskim. Dwukrotnie odniósł rany. Brał udział w operacjach takich jak Saturn oraz operacji charkowskiej, angażując się w walki w rejonie Starobielska i Iziumu, bitwie o Dniepr w okolicach Zaporoża, a także w operacjach nikopolskiej, krzyworoskiej i odeskiej. Uczestniczył w walkach na przyczółku dniestrowskim oraz w operacji jassko-kiszyniowskiej i budapesztańskiej. Od 1944 roku był członkiem WKP(b). Jako szturman (nawigator) w 866 pułku lotnictwa myśliwskiego 288 dywizji lotnictwa myśliwskiego 17 Armii Powietrznej 3 Frontu Ukraińskiego, w stopniu starszego porucznika, do czerwca 1944 roku wykonał 252 loty bojowe oraz stoczył 48 walk powietrznych, w których zestrzelił osobiście 15 wrogich samolotów. Kontynuował służbę w swoim pułku, osiągając stopień kapitana, jednak jego kariera wojskowa została przerwana przez tragiczny incydent; 4 kwietnia 1945 roku w Austrii przypadkowym strzałem z pistoletu zabił innego lotnika, Witalija Mikriukowa. 25 czerwca 1945 roku trybunał wojskowy 17 Armii Powietrznej skazał go na 8 lat pozbawienia wolności, lecz później trybunał wojskowy Południowej Grupy Wojsk obniżył karę do 3 lat. Na podstawie postanowienia Prezydium Rady Najwyższej ZSRR z 7 lipca 1945 roku o amnestii związanej ze zwycięstwem w wojnie z Niemcami, został zwolniony. Trybunał rozważał pozbawienie Bondara odznaczeń, a początkowo naczelna prokuratura poparła ten wniosek, jednak decyzja w tej sprawie była kilkakrotnie odkładana. Ostatecznie w styczniu 1950 roku postanowiono, że odznaczenia zostaną mu zachowane. Bondar kontynuował służbę w Siłach Powietrznych na Dalekim Wschodzie, uzyskując stopień pułkownika, a w 1958 roku przeszedł do rezerwy. Jego imieniem nazwano ulicę w jego rodzinnej miejscowości.