Aleksandr Jefremowicz Bogomołow
ros. Александр Ефремович Богомолов (urodzony w 1900 roku, zmarł w 1969 roku w Moskwie), był dyplomatą ZSRR, pełniącym funkcję ambasadora nadzwyczajnego i pełnomocnego.
Życiorys
Ukończył wyższą szkołę polityczno-wojenną. W latach 1939–1940 pełnił rolę sekretarza generalnego odpowiedzialnego za I Wydział Zachodni w Ludowym Komisariacie Spraw Zagranicznych ZSRR (NKID). Od 20 marca 1940 do 30 czerwca 1941 był ambasadorem ZSRR we Francji oraz rządzie Vichy. Po ataku III Rzeszy na ZSRR i zerwaniu przez rząd Vichy stosunków dyplomatycznych, został mianowany ambasadorem przy rządach emigracyjnych Jugosławii, Grecji i Norwegii w Londynie. Od 1942 roku reprezentował również rząd emigracyjny Luksemburga i Belgii, a od 1943 roku rząd Holandii w Londynie. Po podpisaniu układu Sikorski-Majski i przywróceniu stosunków dyplomatycznych pomiędzy ZSRR a Polską, został ambasadorem ZSRR przy rządzie RP na uchodźstwie. Funkcję tę pełnił do 26 kwietnia 1943 roku, kiedy to ZSRR zerwał relacje dyplomatyczne z Polską w wyniku ujawnienia masowych grobów ofiar zbrodni katyńskiej oraz w związku z prośbą rządu polskiego o przeprowadzenie śledztwa przez Międzynarodowy Czerwony Krzyż.
W latach 1943–1944 był przedstawicielem ZSRR przy Francuskim Komitecie Wyzwolenia Narodowego. Kontynuował swoją karierę dyplomatyczną jako ambasador ZSRR w Paryżu w latach 1944-1950, wiceminister spraw zagranicznych ZSRR w latach 1950-1952, a także ambasador ZSRR w Czechosłowacji (1952-1954) oraz w Włoszech (1954-1957). W latach 1957–1962 pełnił funkcję radcy w Ministerstwie Spraw Zagranicznych ZSRR.
Był uczestnikiem konferencji w Teheranie (1943), Jałcie oraz Poczdamie (1945).
Otrzymał Order Lenina (1944) oraz Order Wojny Ojczyźnianej I klasy.
Bibliografia
Biogram Александр Ефремович Богомолов w: Справочник по истории Коммунистической партии и Советского Союза 1898 – 1991
