Aleksandr Boczkariow (wojskowy)

Aleksandr Grigorjewicz Boczkariow

Aleksandr Grigorjewicz Boczkariow (ros. Aлександр Григорьевич Бочкарёв; urodzony 5 października 1921 roku we wsi Kulikowka, obecnie w rejonie tusulskim w obwodzie kemerowskim, zmarł 17 stycznia 1945 roku w Sochaczewie) był radzieckim wojskowym, starszyną, który pośmiertnie został odznaczony tytułem Bohatera Związku Radzieckiego w 1945 roku.

Życiorys

Urodził się w rodzinie chłopskiej. Od 1922 roku mieszkał wraz z rodziną w Kraju Krasnojarskim, gdzie ukończył 5 klas. Po śmierci ojca w 1934 roku podjął pracę w kołchozie. W listopadzie 1939 roku został powołany do Armii Czerwonej, gdzie służył na Dalekim Wschodzie. Od czerwca 1941 lub od kwietnia 1942 roku brał udział w walkach przeciwko Niemcom, a w październiku 1942 roku został ranny. Po powrocie do zdrowia przeszedł kurs czołgistów, a 1 czerwca 1944 roku powrócił na front. Walczył na 1 Froncie Białoruskim w 47. Gwardyjskiej Brygadzie Pancernej, będącej częścią 9. Gwardyjskiego Korpusu Piechoty 2 Gwardyjskiej Armii Pancernej. Uczestniczył m.in. w wyzwalaniu Lublina, w tym obozu na Majdanku w lipcu 1944, a także w walkach o Puławy, Pragę oraz Wołomin. 9 sierpnia został odznaczony Orderem Czerwonej Gwiazdy.

W styczniu 1945 roku brał udział w operacji warszawsko-poznańskiej, w tym w walkach o Mszczonów, Żyrardów i Sochaczew. 17 stycznia jego czołg został ostrzelany, a on sam odniósł rany, jednak mimo to chwycił za karabin maszynowy i walczył do ostatniego naboju, a następnie zginął wskutek wybuchu granatu. Pośmiertnie, 27 lutego 1945 roku, otrzymał tytuł Bohatera Związku Radzieckiego oraz Order Lenina.