Aleksandr Aleksiejewicz Bobkow (ros. Александр Алексеевич Бобков, urodził się we wrześniu 1900 roku w wsi Słoboda, w guberni jarosławskiej, zmarł w styczniu 1985 roku w Moskwie) – był radzieckim działaczem państwowym oraz partyjnym.
Życiorys
W 1919 roku wstąpił do Armii Czerwonej i brał udział w wojnie domowej. Został wzięty do niewoli, jednak w 1920 roku został uwolniony. W latach 1920-1922 kontynuował swoją służbę wojskową. Od 1921 roku był członkiem RKP(b), a także uczestniczył w 8-miesięcznych kursach dla lektorów oraz kursach dla propagandzistów, które odbywały się przy Komunistycznym Uniwersytecie im. Swierdłowa. W latach 1922-1925 pracował jako wykładowca w gubernialnej szkole budownictwa radzieckiego i partyjnego w Jarosławiu. W 1926 roku dołączył do grupy propagandzistów KC WKP(b) w Donbasie, a następnie pracował w grupie propagandowej rejonowego komitetu WKP(b). Pełnił funkcję kierownika Wydziału Agitacyjno-Propagandowego w Komitecie Powiatowym WKP(b) w Wyksie oraz w Kanawińskim Komitecie Rejonowym WKP(b) w Kraju Niżnonowogrodzkim (dzisiejszy obwód niżnonowogrodzki). Do grudnia 1933 roku był sekretarzem odpowiedzialnym Komitetu Rejonowego WKP(b) w Bałachnie.
Od grudnia 1933 do grudnia 1934 roku pełnił funkcję I sekretarza Komitetu Miejskiego WKP(b) w Wiatce/Kirowie, następnie od 15 grudnia 1934 do lutego 1937 roku był przewodniczącym Komitetu Wykonawczego Kirowskiej Rady Krajowej. W 1937 roku pełnił funkcję zastępcy rektora Wyższej Szkoły Partyjnych Organizatorów przy KC WKP(b), a w latach 1937-1938 był zastępcą szefa Zarządu Planowo-Finansowego Komitetu Zapasów Produktów Rolniczych przy Radzie Komisarzy Ludowych ZSRR. Udało mu się uniknąć represji podczas wielkiej czystki. W latach 1938-1942 był inspektorem oraz szefem Sektora Planowo-Ekonomicznego w Instytucie Zboża, a później starszym inspektorem i konsultantem zastępcy ludowego komisarza zapasów ZSRR. Do 1953 roku kierował wydziałem w Ministerstwie Zapasów ZSRR, a w latach 1953-1955 był szefem wydziału w Ministerstwie Gospodarki Rolnej i Zapasów ZSRR. W latach 1955-1956 pełnił funkcję głównego inspektora w Ministerstwie Zapasów ZSRR, a od 1956 do marca 1959 roku był głównym inspektorem w Ministerstwie Produktów Zbożowych ZSRR, po czym przeszedł na emeryturę. Został odznaczony Orderem Czerwonej Gwiazdy.
Bibliografia
Przewodnik po historii Partii Komunistycznej i ZSRR (ros.)
