Aleksandr Andriejewicz Biezborodko (ros: Алекса́ндр Андре́евич Безборо́дко, ur. 1747 w Głuchowie, zm. 1799) był rosyjskim politykiem.
Życiorys
Od 1765 roku służył w armii. Uczestniczył w I wojnie tureckiej. Od 1775 roku przebywał na dworze w Petersburgu. W 1780 roku rozpoczął pracę w służbie dyplomatycznej. W 1783 roku został szefem kancelarii wicekanclerza Ostermanna. W 1787 roku towarzyszył Katarzynie II w podróży na południe oraz brał udział w rozmowach z Stanisławem Augustem i Józefem II. W 1791 roku prowadził rokowania pokojowe z Turcją w Jassach. Po konflikcie z faworytem cesarzowej, Zubowem, wycofał się z życia publicznego. W 1797 roku car Paweł I mianował go kanclerzem i nadał mu tytuł książęcy.
Pełnił funkcję kanclerza Imperium Rosyjskiego, najwyższego urzędnika w państwie, od 1797 do 1799 roku. Kierował polityką zagraniczną Rosji od momentu śmierci Nikity Panina w 1783 roku.
Bibliografia
rosja.osman.livenet.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2005-01-14)].
