Aleksandr Fiodorowicz Biełow
Aleksandr Fiodorowicz Biełow (ros. Александр Фёдорович Белов, ur. 30 listopada 1923 we wsi Duszyłowo w rejonie furmanowskim w obwodzie iwanowskim, zm. 5 kwietnia 1980 w Furmanowie) – radziecki wojskowy, starszy sierżant, Bohater Związku Radzieckiego (1980).
Życiorys
Urodził się w rodzinie chłopskiej. Po zakończeniu szkoły podstawowej podjął pracę jako wiertacz w zakładzie odlewniczo-mechanicznym w Furmanowie. W 1942 roku został powołany do Armii Czerwonej. Od jesieni 1942 brał udział w działaniach wojennych przeciwko Niemcom, początkowo w rejonie Rżewu, a następnie pod Duchowszcziną. Uczestniczył w ponownym zajmowaniu przez Armię Czerwoną Smoleńska, Orszy, Witebska, Kowna oraz w forsowaniu rzeki Niemen. Pod Witebskiem, po wyeliminowaniu karabinu maszynowego przez wrogów, wraz z innymi żołnierzami uruchomił działo i rozpoczął ostrzał wroga; w trakcie tego zdarzenia odniósł ranę w głowę, jednak nie opuścił pola bitwy. Został za to uhonorowany Orderem Sławy III klasy. W 1944 roku przyjęto go do WKP(b). Wyróżnił się podczas walk w Prusach Wschodnich. Zgodnie z raportem, 17 sierpnia 1944 jako pomocnik dowódcy plutonu 346. pułku piechoty 63. Dywizji Piechoty 5. Armii 3. Frontu Białoruskiego, wraz z grupą żołnierzy, zajął okop wroga i osobiście zabił 6 niemieckich żołnierzy w walce wręcz, a następnie umieścił czerwoną flagę na brzegu rzeki Szeszupa, gdzie wcześniej znajdował się radziecki znak graniczny nr 50. Wkrótce potem jego pluton odparł pięć kontrataków wroga i utrzymał pozycję. Po demobilizacji w 1945 roku wrócił do Furmanowa, gdzie pracował na kolei. Gwiazdę Bohatera Związku Radzieckiego odebrał na Kremlu dopiero w marcu 1947 roku.
Odznaczenia
- Złota Gwiazda Bohatera Związku Radzieckiego (24 marca 1945)
- Order Lenina (24 marca 1945)
- Order Wojny Ojczyźnianej II klasy
- Order Sławy III klasy
- Medale.
