Aleksandr Biełoborodow

Aleksandr Biełoborodow

Aleksandr Biełoborodow (ros. Алекса́ндр Гео́ргиевич (Григорьевич) Белоборо́дов), urodził się 14 października?/26 października 1891 roku w wsi Aleksandrowskij Zawod, znajdującej się w powiecie solikamskim guberni permskiej. Zmarł 10 lutego 1938 roku w miejscu egzekucji Kommunarka. Był rosyjskim działaczem komunistycznym oraz sowieckim politykiem.

Życiorys

Pochodził z rodziny robotniczej i ukończył szkołę podstawową w 1905 roku. Pracował jako robotnik w fabrykach na Uralu.

W 1907 roku dołączył do SDPRR(b). Został aresztowany w lutym 1908 oraz w maju 1914, a w latach 1914-1916 spędził czas na zesłaniu w Syberii. Od 1917 roku był członkiem Uralskiego Obwodowego Komitetu SDPRR(b)/RKP(b) w Jekaterynburgu. W styczniu 1918 objął stanowisko przewodniczącego Uralskiego Komitetu Obwodowego Rady. 12 lipca 1918 podpisał decyzję Rady o wykonaniu wyroku śmierci na Mikołaju II oraz jego rodzinie. Po zajęciu Jekaterynburga przez wojska płka Sergieja Wojciechowskiego 25 lipca 1918, ewakuował się wraz z Radą do Permu, a później do Wiatki. Od stycznia do marca 1919 roku pełnił funkcję przewodniczącego Wiackiego Gubernialnego Komitetu Rewolucyjnego. Od marca 1919 roku, po VIII Zjeździe RKP(b), stał się członkiem KC RKP(b). Od marca do listopada 1919 roku był członkiem Biura Organizacyjnego RKP(b), a od lipca 1919 roku zastępcą naczelnika Zarządu Politycznego Armii Czerwonej. Brał udział w walkach z Armią Ochotniczą na Kubaniu oraz nad Donem. W latach 1919–1921 działał w partii na Kaukazie Północnym.

Od 29 listopada 1921 roku był zastępcą komisarza ludowego, a od 30 sierpnia 1923 roku ludowym komisarzem spraw wewnętrznych RFSRR. Po śmierci Lenina w styczniu 1924 roku, w wewnętrznej walce o władzę poparł Lwa Trockiego. W listopadzie 1927 roku został wydalony z WKP(b) i po specjalnym posiedzeniu OGPU wysłany do Archangielska. W 1930 roku ogłosił zerwanie z trockizmem i został ponownie przyjęty do WKP(b). Pracował w Komisariacie Handlu Wewnętrznego ZSRR, m.in. w Rostowie nad Donem oraz innych miastach nad Morzem Czarnym i Azowskim.

W trakcie „wielkiej czystki”, 15 sierpnia 1936 roku, został aresztowany przez NKWD i osadzony w więzieniu na Łubiance. Został stracony 10 lutego 1938 roku w miejscu egzekucji Kommunarka, pod Moskwą.

Pośmiertnie zrehabilitowany w 1958 roku.

Odznaczenia

Order Czerwonego Sztandaru

Przypisy

Bibliografia

Biografia (ros.)