Aleksandr Iwanowicz Batruk, ros. Александр Иванович Батрук (urodzony 18 sierpnia?/30 sierpnia 1884 w Kijowie, zmarł 12 kwietnia 1931 w ZSRR) był rosyjskim, ukraińskim, a później radzieckim wojskowym.
Życiorys
W 1906 roku ukończył szkołę junkrów w Odessie. Od 1909 roku, w stopniu podporucznika, służył w 87 Najszlotskim Pułku Piechoty. W 1914 roku ukończył Nikołajewską Akademię Wojskową, gdzie uzyskał stopień sztabskapitana, a wkrótce potem kapitana. Uczestniczył w I wojnie światowej. Na początku 1915 roku został odkomenderowany do Sztabu Generalnego. Od maja tego samego roku pełnił funkcję sztabsoficera do specjalnych poruczeń XXVII Korpusu Armijnego. W grudniu objął stanowisko starszego adiutanta w sztabie 7 Dywizji Piechoty. W listopadzie 1917 roku został sztabsoficerem do specjalnych poruczeń w sztabie XXXIX Korpusu Armijnego. Został odznaczony 20 maja 1917 roku Orderem Świętego Włodzimierza 4 klasy. Na przełomie 1917 i 1918 roku pełnił obowiązki szefa oddziału dyżurnego generała w sztabie 11 Armii. W kwietniu 1918 roku wstąpił do armii ukraińskiej, gdzie objął stanowisko szefa sztabu 1 Dywizji Konnej. W październiku tego samego roku awansowano go na stopień starszyny. Wiosną 1919 roku wstąpił do bolszewików, uzyskując stopień kapitana, oraz objął funkcję szefa sztabu brygady płastuńskiej 44 Dywizji Strzeleckiej. W sierpniu tego roku zdezerterował do wojsk Białych pod dowództwem gen. Antona Denikina. W kwietniu 1920 roku na Krymie wstąpił do grupy ukraińskich oficerów, którzy przybyli do Polski, aby dołączyć do oddziałów Armii Czynnej Ukraińskiej Republiki Ludowej. Jesienią 1920 roku jednak zdezerterował z powrotem do bolszewików, zostając zastępcą szefa zarządu operacyjnego sztabu 12 Armii. Następnie był zastępcą szefa oddziału służb specjalnych zarządu operacyjnego Kijowskiego Okręgu Wojskowego. Na początku 1921 roku pełnił funkcję zastępcy szefa oddziału spraw wewnętrznych zarządu operacyjnego Kijowskiego Okręgu Wojskowego. Od września tego samego roku wykładał topografię w 5 szkole wojskowej w Kijowie. W lutym 1923 roku został wykładowcą w wyższej szkole połączonej gławkoma S. S. Kamieniewa, a następnie uczył nauk wojskowych w instytucie oświaty ludowej. W październiku 1930 roku został aresztowany, a w połowie marca 1931 roku skazano go na karę śmierci, która została wykonana przez rozstrzelanie 12 kwietnia.
Bibliografia
Jarosław Tinczenko, Oficerski korpus armii Ukrainy Ludowej, 2007
Linki zewnętrzne
Biografia Aleksandra I. Batruka (ros.)
