Aleksandr Dmitrijewicz Bałamutow (ros. Александр Дмитриевич Баламутов, ur. 1904 w stanicy Chanżenkowo w guberni jekaterynosławskiej, zm. w sierpniu 1979 w Moskwie) był Rosjaninem i funkcjonariuszem radzieckich służb specjalnych, w stopniu podpułkownika.
Życiorys
Od 1917 roku pracował w kopalni, a później w rodzinnej gospodarce. W okresie od kwietnia 1920 do kwietnia 1922 pełnił funkcję przewodniczącego i sekretarza gminnego komitetu Komsomołu w guberni kurskiej. Następnie, od kwietnia 1922 do września 1923, był przewodniczącym rady wiejskiej. W latach 1923-1925 uczył się w radzieckiej szkole partyjnej w Kursku, a od września do listopada 1925 działał jako instruktor powiatowego komitetu Komsomołu w Biełgorodzie. Od listopada 1925 do września 1927 był instruktorem oraz zastępcą kierownika wydziału agitacyjno-propagandowego okręgowego komitetu WKP(b) w Jelcu, a od września 1927 do grudnia 1928 pełnił rolę sekretarza odpowiedzialnego gminnego komitetu WKP(b).
W okresie od grudnia 1928 do października 1929 był zastępcą kierownika wydziału organizacyjnego okręgowego komitetu WKP(b) w Jelcu, a od października 1929 do maja 1930 sekretarzem odpowiedzialnym Komitetu Miejskiego WKP(b) w Lipiecku. Od czerwca 1930 do marca 1931 pełnił funkcję zastępcy dyrektora kombinatu cukrowego, a w latach 1931-1934 studiował w Moskiewskim Instytucie Elektrotechnicznym. Od marca 1934 do stycznia 1937 był szefem wydziału politycznego sowchozu w obwodzie kujbyszewskim (obecnie obwód samarski).
Od stycznia do kwietnia 1937 pracował jako funkcjonariusz Wydziału 3 Głównego Zarządu Bezpieczeństwa Państwowego. 23 kwietnia 1937 awansował na porucznika bezpieczeństwa państwowego, a od tego samego dnia do 14 grudnia 1937 był zastępcą szefa Oddziału 1 Wydziału 3 Głównego Zarządu Bezpieczeństwa Państwowego. W okresie od 14 grudnia 1937 do czerwca 1938 pełnił funkcję sekretarza komitetu partyjnego Głównego Zarządu Bezpieczeństwa Państwowego, a 1 kwietnia 1938 został awansowany na kapitana bezpieczeństwa państwowego. Od 28 marca do 29 września 1938 był szefem Wydziału 3 Specjalnego NKWD ZSRR, a od 29 września 1938 do 8 kwietnia 1939 szefem Wydziału 7 Głównego Zarządu Bezpieczeństwa Państwowego.
Od 8 kwietnia 1939 do 8 maja 1941 pełnił funkcję szefa Zarządu Poprawczego Obozu Pracy i Kombinatu NKWD. Od czerwca do sierpnia 1941 był szefem Zarządu Budowlanego Frontu Zachodniego, a od 26 sierpnia 1941 do 26 stycznia 1942 szefem Budownictwa nr 1001 oraz Poprawczego Obozu Pracy NKWD. Następnie, od lutego 1942 do kwietnia 1946, był szefem Odcinka nr 1 Kolonii Przemysłowej Zarządu NKWD obwodu swierdłowskiego. W okresie od kwietnia do października 1946 przeszedł na emeryturę, a później pracował jako inżynier w Głównej Państwowej Inspekcji Górniczo-Technicznej Ministerstwa Przemysłu Naftowego Wschodnich Rejonów ZSRR. Od października 1947 do grudnia 1948 był zastępcą szefa tej inspekcji, a od stycznia 1949 do października 1957 pełnił funkcję starszego inżyniera Głównej Państwowej Inspekcji Górniczo-Technicznej Ministerstwa Przemysłu Naftowego ZSRR. 9 września 1957 został awansowany na podpułkownika. Od października 1957 do sierpnia 1961 był starszym inżynierem Komitetu Naukowo-Technicznego Rady Ministrów RFSRR, a od sierpnia 1961 starszym inżynierem Państwowego Komitetu Rady Ministrów RFSRR. Na emeryturę przeszedł w kwietniu 1966 roku.
Otrzymał Odznakę „Honorowy Funkcjonariusz Czeki/GPU (XV)” (31 sierpnia 1937) oraz 5 medali.
Bibliografia
Krótka biografia dostępna na stronie Stowarzyszenia Memoriał (jęz. ros.)
