Aleksandr Wiaczesławowicz Aleksiejew (ros. Алекса́ндр Вячесла́вович Алексе́ев; urodzony 30 kwietnia 1981 roku w Taszkencie) to rosyjski bokser, który zdobył tytuł trzykrotnego mistrza Rosji, a także mistrza Europy w 2004 roku i mistrza świata w 2005 roku w boksie amatorskim w wadze ciężkiej. Od 2006 roku rywalizuje jako profesjonalny pięściarz w wadze junior ciężkiej.
Sportowa kariera
Boks amatorski
W 1999 roku, będąc juniorskim mistrzem Rosji, zdobył również tytuł mistrza Europy juniorów w kategorii półciężkiej (81 kg) w Rijece. W trakcie swojej seniorskiej kariery rywalizował w wadze ciężkiej (91 kg). W 2001 roku zajął pierwsze miejsce w Turnieju Feliksa Stamma, który odbył się w Warszawie. Rok później zdobył swoje pierwsze mistrzostwo Rosji oraz złoty medal na mistrzostwach CISM.
W 2003 roku ponownie zdobył tytuł mistrza Rosji i reprezentował kraj na mistrzostwach świata w Bangkoku, gdzie wywalczył srebrny medal, przegrywając jedynie na punkty z Odlanierem Solísowi (15:18).
W lutym 2004 roku w Puli został mistrzem Europy, pokonując Wiktora Zujeua w finale. Dzięki temu osiągnięciu zakwalifikował się na sierpniowe igrzyska olimpijskie w Atenach. Niestety, już w pierwszej rundzie trafił na Solísa, z którym po raz kolejny minimalnie przegrał (21:24), co skutkowało jego eliminacją z turnieju.
W 2005 roku zdobył swój trzeci tytuł mistrza Rosji, a w tym samym roku odniósł największy sukces w swojej karierze, zostając mistrzem świata w wadze ciężkiej w chińskim Myanyang (przed turniejem Solís przeszedł do wagi superciężkiej).
Boks zawodowy
Po zdobyciu mistrzostwa przeszedł na boks zawodowy. Podpisał kontrakt z niemiecką grupą promotorską Universum i wyjechał do Niemiec, gdzie rozpoczął treningi pod okiem Fritza Sdunka. Jego pierwsza zawodowa walka miała miejsce w styczniu 2006 roku w Monachium. W ciągu trzech lat zwyciężył w 16 pojedynkach z rzędu, zdobywając interkontynentalne mistrzostwo WBO w wadze junior ciężkiej.
17 stycznia 2009 roku w Düsseldorfie stanął do walki z zawodowym mistrzem Ameryki Południowej, Victorem Emilio Ramirezem (13-1-0). Stawką pojedynku było tymczasowe mistrzostwo świata WBO w wadze junior ciężkiej. Mimo że Aleksiejew był faworytem i kontrolował przebieg walki w pierwszych rundach, od ósmej rundy Argentyńczyk zaczął przejmować inicjatywę, zmuszając Rosjanina do obrony. Po zakończeniu dziewiątej rundy, w której Aleksiejew był bliski nokdaunu, jego narożnik poddał walkę.
Po przegranej z Ramirezem stoczył jeszcze trzy pojedynki w 2009 roku, wszystkie zakończone zwycięstwem. 17 lipca 2010 roku walczył w Schwerinie z rodakiem Dienisem Lebiediewem (20-0-0) o możliwość zmierzenia się z Marco Huckiem, mistrzem świata WBO. Niestety, Aleksiejew poniósł drugą porażkę w swojej karierze, ponieważ Lebiediew znokautował go lewym sierpowym w drugiej rundzie.
W 2011 roku odniósł trzy zwycięstwa przed czasem, a następnie otrzymał propozycję walki z Enadem Liciną (21-3-0) o tytuł mistrza Europy EBU. 4 lutego 2012 roku zdobył ten tytuł, pokonując Serba we Frankfurcie przez jednogłośną decyzję.
23 listopada 2013 roku w Stechert Arena w Bambergu stoczył walkę z mistrzem świata IBF, Kubańczykiem Yoanem Pablo Hernándezem. Po zaciętej walce o mistrzowski pas, Rosjanin przegrał przez nokaut w 10. rundzie.
Przypisy
Linki zewnętrzne
