Aleksandr Pawłowicz Albow (ros. Александр Павлович Альбов; urodził się w 1902 roku, zmarł 3 listopada 1989 roku w USA) był rosyjskim białym wojskowym, który pełnił funkcję szefa oddziału propagandy w sztabie lotnictwa wojskowego Sił Zbrojnych Komitetu Wyzwolenia Narodów Rosji pod koniec II wojny światowej.
Życiorys
W 1918 roku ukończył gimnazjum w Odessie, a następnie przystąpił do oddziałów białych. Był członkiem konspiracyjnej organizacji dowodzonej przez płk. A. P. Sablina, która w sierpniu 1919 roku wyzwoliła Odessę spod władzy bolszewików. Po tym wydarzeniu służył w 1 odeskim pułku wartowniczym. Od końca sierpnia 1919 roku dowodził samochodem pancernym „Gienierał Drozdowskij”. Latem 1920 roku ukończył korniłowską szkołę junkrów, a następnie pełnił funkcję młodszego oficera w kompanii sztabowej w Sewastopolu. Otrzymał Krzyż Św. Jerzego 4 klasy. Od 6 sierpnia 1920 roku był podporucznikiem w lejbgwardii izmaiłowskiego pułku piechoty. Po ewakuacji wojsk białych z Krymu do Gallipoli w listopadzie tego samego roku, osiedlił się w Królestwie SHS. Od jesieni 1925 roku formalnie należał do gwardyjskiego oddziału rosyjskich emigrantów. W czasie II wojny światowej nawiązał współpracę z Niemcami. Pod koniec 1944 roku, w stopniu majora, objął stanowisko szefa oddziału propagandy w sztabie lotnictwa wojskowego Sił Zbrojnych Komitetu Wyzwolenia Narodów Rosji. Po zakończeniu wojny uniknął repatriacji do ZSRR, osiedlając się w USA, gdzie zmarł 3 listopada 1989 roku. Był autorem wspomnień dotyczących okresu wojny domowej w Rosji.
Linki zewnętrzne
Krótka biografia Aleksandra P. Albowa (ros.)
