Aleksandr Łazariewicz Abramow (Abramow-Mirow) (ros. Александр Лазаревич Абрамов (Абрамов-Миров); urodził się 19 października 1895 roku w Szawlach, zmarł 25 listopada 1937 roku w Moskwie) był radzieckim działaczem partyjnym oraz wojskowym, pełniącym funkcję komisarza pułkowego w 1936 roku. Był jednym z liderów radzieckiego wywiadu.
Życiorys
Był synem kupca. Od 1916 roku był członkiem Rosyjskiej Socjal-Demokratycznej Partii Robotniczej, a także bolszewikiem. Kształcił się w Niemczech i brał udział w walkach o władzę radziecką w Moskwie w 1917 roku.
W latach 1921-1936 pracował jako dyplomata oraz działacz Komitetu Wykonawczego Kominternu w Berlinie, gdzie zajmował się wydawnictwami w poselstwie ZSRR. W okresie 1926-1936 był kierownikiem Wydziału Łączności Międzynarodowej Komitetu Wykonawczego Kominternu, który pełnił funkcję tajnej służby radzieckiego wywiadu. Od listopada 1935 roku pełnił także rolę zastępcy szefa Służby Łączności Komitetu Wykonawczego Kominternu.
5 września 1936 roku objął stanowisko zastępcy szefa 4 Zarządu (Wywiadowczego) Sztabu Generalnego Robotniczo-Chłopskiej Armii Czerwonej (RKKA), odpowiedzialnego za kierunek hiszpański. Był jednym z kluczowych organizatorów działań wywiadowczych podczas wojny domowej w Hiszpanii.
21 maja 1937 roku został aresztowany, a 25 listopada 1937 roku skazany na karę śmierci i rozstrzelany. Jego rehabilitacja miała miejsce w 1958 roku.
Przypisy
Bibliografia
Igor Abrosimow: Советская Россия: 1917-1991 – государство, политика, экономика, наука, культура, литература, искусство, proza.ru, 2009.
