Aleksander Jan Ziemkowski
Aleksander Jan Ziemkowski (ur. 27 października 1914 we Wschowie, zm. 5 lipca 2000 w Poznaniu) był doktor inżynier architekt, żołnierz Wojska Polskiego oraz porucznik Armii Krajowej. W latach 1945–1947 aktywnie uczestniczył w antykomunistycznym podziemiu niepodległościowym, należąc do grupy „NIE”.
Życiorys
Aleksander Ziemkowski ukończył maturę w Państwowej Szkole Budownictwa w Lesznie w 1932 roku. Następnie zrealizował edukację w Szkole Podchorążych w Szczypiornie, gdzie został awansowany na stopień podporucznika przez prezydenta RP, Ignacego Mościckiego. Podczas kampanii wrześniowej walczył w 57 pułku piechoty, biorąc udział w obronie Modlina, a po wojnie udało mu się uciec z niewoli niemieckiej. W czasie okupacji był aktywnym żołnierzem Armii Krajowej, pełniąc funkcję zastępcy komendanta rejonu w obwodzie Tomaszów Mazowiecki.
W 1969 roku zdobył dyplom na Wydziale Architektury Politechniki Wrocławskiej, a tytuł doktora nauk technicznych uzyskał w 1975 roku.
W latach 1951–1977 pracował w Ośrodku Badawczym Poznańskiego Biura Projektów Budownictwa Przemysłowego w Poznaniu. Był również członkiem SARP, Oddział w Poznaniu. Jako architekt, zrealizował projekty budowy kościołów w Drobinie i Dubinie, a także zaprojektował m.in. budynek byłego Dowództwa Wojsk Lotniczych przy ul. Kościuszki w Poznaniu oraz dom wypoczynkowy „Celuloza” w Jastrzębiej Górze.
W 1980 roku był członkiem 12-osobowego Społecznego Komitetu Budowy Pomnika Poznańskiego Czerwca 1956, pełniąc rolę sekretarza komitetu.
W latach 1982–1988 zasiadał w Radzie Społecznej Metropolity Poznańskiego.
Odznaczenia i wyróżnienia
- Krzyż Walecznych w 1939 roku za Modlin
- czterokrotnie odznaczony Medalem Wojska przez Rząd RP na Uchodźstwie w Londynie
- Srebrny Krzyż Zasługi za osiągnięcia w projektowaniu
- Nagroda Zarządu Regionu Wielkopolska NSZZ „Solidarność” za dorobek dokumentacyjny (1996)
- W 1991 roku był członkiem zespołu, który otrzymał Nagrodę Naukową Miasta Poznania za pracę „Poznański Czerwiec 1956” (jako współpracownik Jarosława Maciejewskiego i Zofii Trojanowiczowej, a także z pozostałymi członkami zespołu: Janem Sandorskim, Aleksandrem Bergerem, Łucją Łukaszewicz, Władysławem Markiewiczem i Piotrem Czartołomnym)
Publikacje
- pod pseudonimem Aleksander Józefowicz – „Zbrodnia katyńska w dokumentach” (Londyn 1978)
- „Państwowa Szkoła Budownictwa w Lesznie 1922-1939” (Leszno 1986)
- „Poznański Czerwiec 1956. Relacje uczestników” – opracowanie redakcyjne Eugenia R. Dabertowa, Poznań 2006 (wyd. II, Poznań 2008)
