Aleksander Załuski
Aleksander Załuski (ur. 1608, zm. 19 czerwca 1693 roku) – wojewoda rawski od 1676 roku, kasztelan rawski w 1674 roku, podkomorzy rawski w 1665 roku, cześnik rawski w 1665 roku oraz marszałek Trybunału Głównego Koronnego w 1684 roku.
Życiorys
Aleksander był synem Wawrzyńca, który pełnił funkcję kasztelana gostyńskiego. W 1674 roku objął stanowisko kasztelana rawskiego, a dwa lata później, w 1676 roku, został wojewodą rawskim. Jego kariera polityczna w dużej mierze była efektem małżeństwa z Katarzyną Olszowską, kasztelanką spicymierską i siostrą podkanclerzego koronnego, a później prymasa Andrzeja Olszowskiego, który odgrywał kluczową rolę w polityce za czasów panowania Michała Korybuta Wiśniowieckiego.
Aleksander był posłem na sejm nadzwyczajny w 1668 roku oraz reprezentował sejmik rawski na sejm nadzwyczajny abdykacyjny tego samego roku. Uczestniczył także w sejmie konwokacyjnym w 1668 roku jako poseł z ziemi rawskiej. Wziął udział w konfederacji generalnej, która została zawiązana 5 listopada 1668 roku podczas tego sejmowego spotkania. Jako poseł na sejm konwokacyjny w 1674 roku również był członkiem konfederacji generalnej, która powstała 15 stycznia 1674 roku. Jako senator brał udział w sejmie zwyczajnym w 1683 roku oraz był deputatem z Senatu do konstytucji w tym samym roku.
Jego dzieci, korzystając z pozycji ojca oraz wpływów wuja – prymasa, szybko zdobywały różne godności zarówno w Kościele, jak i w sferach świeckich, co przyczyniło się do wzrostu znaczenia rodziny Załuskich w XVIII wieku w Rzeczypospolitej. Najbardziej znanym synem Aleksandra był Andrzej Chryzostom, który pełnił funkcję kanclerza wielkiego koronnego oraz był biskupem warmińskim. Dwa młodsze syny Aleksandra, Ludwik Bartłomiej oraz Marcin, także poświęcili się karierze duchownej, zostając odpowiednio biskupem płockim i biskupem pomocniczym płockim. Pozostali synowie Aleksandra kontynuowali życie w sferze świeckiej, a wśród nich byli: Aleksander Józef, który objął po ojcu urząd wojewody rawskiego, Hieronim – kasztelan rawski, oraz Franciszek Jan, który był wojewodą czernihowskim, a później płockim. Ich przyrodni brat, Karol Załuski (zm. 1735), urodzony z drugiego małżeństwa Aleksandra z Zofią Koniecpolską, osiągnął tylko urząd kuchmistrza wielkiego litewskiego.
