Aleksander Winiarski, znany jako „Zemsta” (ur. 26 lutego 1890 w Brodach, zm. ?) – podpułkownik łączności Wojska Polskiego, działacz na rzecz niepodległości, odznaczony Orderem Virtuti Militari.
Życiorys
Urodził się 26 lutego 1890 roku w Brodach, w rodzinie Antoniego oraz Joanny Ludwiki z Łomnickich. Był członkiem V Polskiej Drużyny Strzeleckiej w Czortkowie. Służył w armii c. i k. oraz odbył ćwiczenia w rezerwie tuż przed wybuchem I wojny światowej. Przez sześć lat pracował w służbie pocztowo-telegraficznej. 3 sierpnia 1914 roku w Krakowie został przyjęty do Oddziału Telefonicznego Oddziałów Strzeleckich. Następnie służył w telefonicznym oddziale jednego z pułków piechoty I Brygady Legionów Polskich. 1 marca 1918 roku został wcielony do cesarskiej i królewskiej Armii. Do 1 listopada 1918 roku służył w c. i k. Pułku Piechoty Nr 56.
15 lipca 1919 roku, jako podoficer byłych Legionów Polskich, otrzymał nominację na podporucznika w dniu 1 czerwca 1919 roku w służbie łączności. W tym czasie był członkiem baonu telegraficznego Dowództwa Okręgu Generalnego Warszawa. W 1920 roku, podczas wojny z bolszewikami, dowodził ciężką kompanią telegraficzną nr I. 1 czerwca 1921 roku, w stopniu porucznika, pełnił służbę w lokalnej kompanii telegraficznej DOGen. Warszawa, a jego oddziałem macierzystym był I baon zapasowy telegraficzny. 3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu kapitana z datą starszeństwa 1 czerwca 1919 roku i 87. lokatą w korpusie oficerów łączności, a jego jednostką macierzystą był 1 pułk łączności. W latach 1923–1924 był przydzielony z macierzystego pułku do Szefostwa Łączności Dowództwa Okręgu Korpusu Nr I w Warszawie. Następnie został przeniesiony do pułku radiotelegraficznego w Warszawie i przydzielony do 1 Okręgowego Szefostwa Łączności. 18 lutego 1928 roku awansował na majora ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1928 roku i 13. lokatą w korpusie oficerów łączności. W lipcu 1929 roku został przydzielony do 21 Dywizji Piechoty Górskiej w Bielsku na Śląsku na stanowisko szefa łączności. Na stopień podpułkownika awansował z datą starszeństwa 19 marca 1939 roku i 2. lokatą w korpusie oficerów łączności, grupa techniczna. W marcu 1939 roku pełnił służbę w Kierownictwie Zaopatrzenia Wojsk Łączności w Warszawie jako kierownik referatu odbioru i nadzoru technicznego.
W czasie kampanii wrześniowej dowodził łącznością 39 Dywizji Piechoty. Został wzięty do niewoli przez Niemców i przebywał w Oflagu VII A Murnau. Po uwolnieniu wrócił do kraju i zarejestrował się w jednej z rejonowych komend uzupełnień. W 1948 roku przeszedł w stan spoczynku.
W 1925 roku ożenił się i doczekał się dwóch córek: Hanny Marii (ur. 23 września 1926) oraz Barbary Ludwiki (ur. 26 marca 1930).
Ordery i odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 5913
Krzyż Niepodległości – 12 marca 1931 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”
Krzyż Walecznych
Złoty Krzyż Zasługi – 10 listopada 1928 „w uznaniu zasług położonych w poszczególnych działach pracy dla wojska”
Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921
Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości
Odznaka Pamiątkowa Więźniów Ideowych
Uwagi
Przypisy
Bibliografia
Winiarski Aleksander. [w:] Kolekcja Orderu Wojennego Virtuti Militari, sygn. I.482.72-6688 [on-line]. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-02-18].
Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2021-01-07].
Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r. Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1921.
Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
Aleksander Winiarski. Kadrówka łączności. „Przegląd Łączności”. 8 (151–152), sierpień 1938. Warszawa: Dowództwo Wojsk Łączności MSWojsk.
Ludwik Głowacki: Działania wojenne na Lubelszczyźnie w roku 1939. Wyd. 2. Lublin: Wydawnictwo Lubelskie, 1986. ISBN 83-222-0377-2.
Zbigniew Wiśniewski: Wojska łączności w latach 1914–1920. Pruszków: Oficyna Wydawnicza „Ajaks”, 1994. ISBN 83-87103-44-6.
Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
Linki zewnętrzne
Żołnierze Niepodległości. Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 2021-03-16].
Program „Straty osobowe i ofiary represji pod okupacją niemiecką”. Fundacja „Polsko-Niemieckie Pojednanie”. [dostęp 2022-03-16].
