Aleksander Wierzbiłłowicz, w języku rosyjskim Александр Валерианович Вержбилович (urodzony 27 grudnia 1849?/8 stycznia 1850 w Petersburgu, zmarł 2 marca?/15 marca 1911) był polskim wiolonczelistą oraz pedagogiem muzycznym, który działał w Rosji.
Życiorys
Był synem Waleriana Wierzbiłłowicza, nauczyciela geografii i amatorskiego wiolonczelisty z Mohylewa. Kształcił się pod okiem Karła Dawydowa (wiolonczela) oraz Leopolda Auera (kameralistyka) w Konserwatorium Petersburskim, które ukończył w 1871 roku, zdobywając srebrny medal. W latach 1875–1877 koncertował w Paryżu, a po powrocie do Petersburga pełnił rolę koncertmistrza opery włoskiej, zastępując Dawydowa. W latach 1882–1885 był koncertmistrzem opery rosyjskiej. Od 1887 do 1911 roku prowadził klasę wiolonczeli w Konserwatorium Petersburskim. W 1893 roku, na zaproszenie Antona Rubinsteina, wziął udział w Concerts populaires w Paryżu, a następnie odbył tournée koncertowe, odwiedzając Neapol, Wiedeń, Berlin, Lipsk i Kopenhagę. Po powrocie do Rosji występował w takich miastach jak Petersburg, Moskwa, Kijów, Charków, Odessa, Mińsk, Kursk oraz Jelizawetgrad. Grał także w Polsce, w Warszawie, Wilnie i Łodzi. Występował w triach fortepianowych z Leopoldem Auerem, Anną Jesipową, Aleksandrem Michałowskim oraz Stanisławem Barcewiczem. W latach 1880–1905 był członkiem kwartetu Rosyjskiego Towarzystwa Muzycznego w Petersburgu, z którym dokonał prawykonań sekstetów smyczkowych Piotra Czajkowskiego (1872) oraz Reinholda Gliera (1902). Utrzymywał bliskie relacje z wieloma muzykami; Aleksandr Głazunow napisał dla niego trzy miniatury, a Nikołaj Rimski-Korsakow skomponował Serenadę na wiolonczelę i fortepian.
Przypisy
Linki zewnętrzne
Aleksander Wierzbiłłowicz – twórczość tego artysty dostępna w bibliotece cyfrowej International Music Score Library Project.
