Aleksander Wielhorski (urodzony 26 grudnia 1889 roku w Złobyczach, zmarły 19 września 1952 roku w Białymstoku) był polskim kompozytorem, pianistą oraz pedagogiem muzycznym.
Życiorys
Był bratem Władysława Wielhorskiego. Ukończył gimnazjum oraz szkołę muzyczną w Żytomierzu, a następnie rozpoczął studia prawnicze na Uniwersytecie Kijowskim. W latach 1911–1913 kształcił się w Konserwatorium Moskiewskim pod okiem Konstantina Igumnowa (fortepian) oraz Siergieja Taniejewa (kompozycja). W latach 1913–1914 występował jako pianista w Londynie i Paryżu. W 1914 roku przeniósł się do Stanów Zjednoczonych, gdzie kontynuował naukę muzyki pod kierunkiem Józefa Hofmanna. Od 1915 do 1918 roku uczył gry na fortepianie w szkole muzyczno-dramatycznej w Kijowie. W czasie I wojny światowej był członkiem zarządu Związku Wojskowych Polaków i organizował koncerty na rzecz wsparcia ofiar wojny w Kijowie, Żytomierzu oraz Winnicy. W 1919 roku objął stanowisko wykładowcy w Wyższej Szkole Muzycznej im. Fryderyka Chopina w Warszawie. Był również współorganizatorem Konserwatorium Muzycznego Pomorskiego Towarzystwa Muzycznego w Toruniu, gdzie w 1922 roku prowadził klasę fortepianu. Od 1929 do 1939 roku był profesorem w Konserwatorium Warszawskim. W okresie międzywojennym występował jako pianista zarówno w Polsce, jak i w innych krajach europejskich. W trakcie II wojny światowej nauczał w Staatliche Musikschule in Warschau, jednocześnie prowadząc prywatne lekcje fortepianu oraz występując na tajnych koncertach. W 1945 roku został wykładowcą w Państwowej Średniej Szkole Muzycznej w Lublinie. W 1946 roku odbył roczne tournée koncertowe po Stanach Zjednoczonych, gdzie propagował polską muzykę i zrealizował nagrania płytowe. Po powrocie do kraju podjął pracę wykładowcy w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Warszawie.
Publikował artykuły w czasopismach takich jak „Młoda Muzyka”, „Przegląd Muzyczny”, „Wiadomości Muzyczne”, „Rytm” oraz „Muzyka”. Był autorem prac dotyczących muzyki polskiej i ukraińskiej, w tym „Muzyka rusińska” (Kijów 1913). Pod jego redakcją ukazała się publikacja „Repertuar pedagogiczny na fortepian według 5 stopni trudności”. Jego twórczość kompozytorska osadzona jest w idiomie romantycznym, z dominującymi miniaturami instrumentalnymi oraz pieśniami do tekstów takich autorów jak Kazimiera Iłłakowiczówna, Zygmunt Krasiński, Leopold Staff, Kazimierz Przerwa-Tetmajer oraz Kazimierz Wierzyński.
Ważniejsze kompozycje
(na podstawie materiałów źródłowych)
Uwagi
Przypisy
