Aleksander Wasylewicz Czartoryski
Aleksander Wasylewicz Czartoryski (zm. 1489) był synem Wasyla Konstantynowicza Czartoryjskiego oraz nieznanej z imienia Hanny. Miał dwóch braci: Iwana Wasylewicza oraz Michała Wasylewicza Czartoryjskiego.
Historia
Wraz z braćmi prawdopodobnie uczestniczył w bitwie pod Wiłkomierzem nad rzeką Świętą, która miała miejsce w 1435 roku, stając po stronie Świdrygiełły. Po jego klęsce objął urząd koniuszego na dworze wielkiego księcia Zygmunta Kiejstutowicza w 1440 roku. Wraz z braćmi przynależał do stronnictwa Olgierdowiczów. W Palmową Niedzielę 1440 roku był jednym z liderów spisku, a według latopisu, także bezpośrednim zabójcą Zygmunta. Po śmierci Zygmunta udał się na Ruś Zaleską, gdzie dołączył do partii Juriewiczów moskiewskich, którzy od 1433 roku walczyli przeciwko kniaziowi moskiewskiemu Wasilowi Wasylewiczowi. W 1442 roku wraz z księciem Dymitrem Szemiaką zbrojnie zbliżył się do Moskwy, jednak do walki z wielkim księciem Wasilim nie doszło. W 1447 roku objął namiestnictwo Nowogrodu Wielkiego, lecz w 1456 roku powrócił do Pskowa. W 1461 roku, nie chcąc złożyć przysięgi wierności wielkiemu księciu moskiewskiemu, wrócił na Litwę. W latach 1462–1477 zarządzał włością czernihowską na Zadnieprzu, a ponadto otrzymał od Kazimierza Jagiellończyka Łohojsk, Ostaszyn, Sporów, Kamieniec oraz Hanewicze na Litwie.
