Aleksander Jakub Wasilewski
Aleksander Jakub Wasilewski (urodzony 26 lutego 1884 w Zalesiu, zmarły 12 grudnia 1944 w Ankonie, we Włoszech) był polskim lekarzem, działaczem społecznym, a także politykiem i posłem na Sejm w II Rzeczypospolitej.
Życiorys
Uczył się w gimnazjach znajdujących się w Siedlcach i Pułtusku. Gimnazjum ukończył w Tallinnie, a następnie studiował na wydziale lekarskim uniwersytetu w Dorpacie.
Od 1902 roku był członkiem organizacji „Zet”. W wyniku swojego uczestnictwa w strajku szkolnym w 1905 roku, został usunięty ze szkół w Królestwie Polskim. Należał również do Stowarzyszenia „Polonia” w Dorpacie.
W trakcie I wojny światowej służył w rosyjskiej marynarce wojennej, a po 1917 roku w II Korpusie Wschodnim oraz 4 Dywizji Strzelców pod dowództwem generała Lucjana Żeligowskiego. W 1918 roku ochotniczo wstąpił do Wojska Polskiego, a w 1921 roku przeszedł do rezerwy.
Od tego momentu pracował jako lekarz miejski w Kołomyi. Pełnił funkcję prezesa Towarzystwa Szkoły Ludowej, Związku Oficerów Rezerwy oraz Związku Rezerwistów w Kołomyi, gdzie mieszkał.
W 1935 roku uzyskał mandat posła w Sejmie IV kadencji (1935–1938), zdobywając 39 167 głosów z okręgu nr 67 (powiaty: kołomyjski, horodeński, śniatyński i kosowski). W 1939 roku był członkiem Zarządu Okręgu Pokuckiego Towarzystwa Rozwoju Ziem Wschodnich.
W 1939 roku brał udział w wojnie obronnej. Rok później, wraz z rodziną, został deportowany do Kazachstanu. Kiedy generał Władysław Anders formował Armię Polską w ZSRR, wstąpił do niej jako oficer i lekarz. Zmarł pod koniec 1944 roku w Ankonie, we Włoszech, a jego ciało zostało pochowane na Polskim Cmentarzu Wojennym w Loreto.
Odznaczenia
- Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari
- Krzyż Walecznych
- Medal Niepodległości
- Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921
Życie prywatne
Był synem Edwarda i Julii z Bujalskich. W 1922 roku ożenił się z Zofią Piaskiewicz.
