Aleksander Franciszek Truszkowski (urodzony 2 lutego 1860 w Bykowcach, zmarły 5 marca 1933 w Krakowie) był generałem majorem cesarskiej i królewskiej Armii oraz tytularnym generałem dywizji Wojska Polskiego.
Życiorys
Aleksander Franciszek Truszkowski przyszedł na świat 2 lutego 1860 roku w Bykowcach, w rodzinie Marcelego i Izabeli z domu Świerczyńskich. Po zakończeniu nauki wstąpił do armii austriackiej, gdzie ukończył m.in. Wojskową Wyższą Szkołę Realną w Hranicach oraz Wojskową Akademię Techniczną w Wiedniu. W austriackiej armii dowodził m.in. 1 Pułkiem Armat Polowych oraz 5 Brygadą Artylerii Polowej w 1914 roku. 3 grudnia 1914 roku awansował na stopień generała majora, z datą starszeństwa od 1 listopada 1914. 1 maja 1915 roku przeszedł w stan spoczynku. W dniu 15 października 1917 roku został członkiem prezydium sekcji krakowskiej c.k. Funduszu Wdów i Sierot.
W trakcie I wojny światowej pełnił funkcję przewodniczącego komitetu krajowego Komisji Opieki nad Inwalidami Wojennymi w Krakowie.
W 1919 roku został przyjęty do Wojska Polskiego w stopniu generała podporucznika. Początkowo objął stanowisko inspektora zakładów wojskowych w Dowództwie Okręgu Generalnego Kraków. Jest autorem wydanej w 1920 roku w Krakowie książki pt. Z Dziedziny Artylerji. 1 maja 1920 roku został zatwierdzony w stopniu generała podporucznika z datą 1 kwietnia 1920 roku, w grupie oficerów byłej armii austriacko-węgierskiej, a wówczas pełnił funkcję dowódcy Zbrojowni Kraków. Następnie został dowódcą Uzbrojenia w Krakowie, a 19 lutego 1921 roku mianowany kierownikiem Zarządu Centralnych Zakładów Uzbrojenia w Krakowie.
3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu generała brygady ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 roku, zajmując 5. lokatę w korpusie generałów.
31 sierpnia 1923 roku przeszedł w stan spoczynku, zachowując tytuł generała dywizji, z prawem noszenia munduru.
Dekretem Naczelnika Państwa z 29 grudnia 1921 roku został odznaczony Orderem „Odrodzenia Polski” klasy IV, w uznaniu zasług dla Rzeczypospolitej Polskiej w zakresie pracy obywatelskiej.
Po zakończeniu kariery wojskowej osiedlił się w Krakowie, gdzie zmarł 5 marca 1933 roku. Został pochowany na Cmentarzu Wojskowym przy ulicy Prandoty (Cmentarz Rakowicki, kwatera 6 WOJ-płd-wsch-narożnik).
Odznaczenia
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski – 29 grudnia 1921
- Kawaler Orderu Korony Żelaznej III kl. z dekoracją wojenną i mieczami
- Krzyż Zasługi Wojskowej III kl.
- Odznaka za Służbę Wojskową III kl.
- Medal Jubileuszowy Pamiątkowy dla Sił Zbrojnych i Żandarmerii
- Krzyż Jubileuszowy Wojskowy
- Krzyż Pamiątkowy Mobilizacji 1912–1913
Przypisy
Bibliografia
Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2016-02-15].
Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r.. Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1921.
Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
Tadeusz Kryska-Karski, Stanisław Żurakowski: Generałowie Polski niepodległej. Warszawa: Editions Spotkania, 1991.
Jan Rydel: W służbie cesarza i króla: generałowie i admirałowie narodowości polskiej w siłach zbrojnych Austro-Węgier w latach 1868-1918. Kraków: Księgarnia Akademicka, 2001. ISBN 83-7188-235-1.
Piotr Stawecki: Słownik biograficzny generałów Wojska Polskiego 1918-1939. Warszawa: Wydawnictwo Bellona, 1994. ISBN 83-11-08262-6.
Linki zewnętrzne
Aleksander Truszkowski: Z dziedziny artylerji (1920) w bibliotece Polona
