Aleksander Teleżyński, noszący herb Gozdawa (urodzony 21 kwietnia 1878, zmarły w 1940 roku w ZSRR) – był podpułkownikiem piechoty w Wojsko Polskim, który padł ofiarą zbrodni katyńskiej.
Życiorys
Urodził się 21 kwietnia 1878 roku. Wywodził się z ziemiańskiej rodziny Teleżyńskich herbu Gozdawa, zamieszkującej w Małym Porsku, niedaleko Łucka. Był synem Henryka (1836–1884) oraz Illuminaty z domu Bońkowskiej (1844–1915). Posiadał brata, Konstantego (1871–1960), który był inżynierem architektem oraz ojcem Henryka.
Po odzyskaniu niepodległości przez Polskę został wcielony do Wojska Polskiego. Od 6 lipca 1920 roku do lutego 1921 roku pełnił funkcję p.o. komendanta Powiatowej Komendy Uzupełnień 2 pułku piechoty Legionów w Piotrkowie, działając w ramach Dowództwa Okręgu Generalnego „Kielce”. Został awansowany na podpułkownika piechoty ze starszeństwem od 1 czerwca 1919 roku. W latach 1923 i 1924, jako oficer nadetatowy 24 pułku piechoty w Łucku, sprawował stanowisko komendanta Powiatowej Komendy Uzupełnień w Łucku. W wrześniu 1926 roku został przydzielony do 24 pp, pozostając w dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu nr II w Łucku. Od 1 marca 1927 roku otrzymał dwumiesięczny urlop z zachowaniem uposażenia, a z dniem 30 kwietnia 1927 roku został przeniesiony w stan spoczynku.
W 1928 roku mieszkał w Łucku. W 1934 roku, jako podpułkownik piechoty w stanie spoczynku, był przydzielony do Oficerskiej Kadry Okręgowej nr I jako oficer przewidziany do użycia w czasie wojny i pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Warszawa Miasto III.
Po rozpoczęciu II wojny światowej, podczas kampanii wrześniowej oraz po agresji ZSRR na Polskę, 17 września 1939 roku został aresztowany przez funkcjonariuszy NKWD. Prawdopodobnie na wiosnę 1940 roku został zamordowany przez NKWD na terenach okupowanych przez sowietów. Jego nazwisko znalazło się na tzw. Ukraińskiej Liście Katyńskiej, opublikowanej w 1994 roku (wymieniony na liście wywózkowej 57/1-71 z numerem 2908, jako Aleksander Telerzyński, ur. 1876). Ofiary tej części zbrodni katyńskiej zostały pochowane na otwartym w 2012 roku Polskim Cmentarzu Wojennym w Kijowie-Bykowni.
Jego żoną była Janina z domu Czarnecka (primo voto Porczyńska, zmarła podczas transportu do Persji w 1940 roku). Miał syna, Władysława (1912–1994).
Przypisy
Bibliografia
Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2022-01-19].
Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1934.
