Aleksander Tarski
Aleksander Tarski, właściwie Aleksander Tabaksblat (ros. Александр Тарский, Александр Табаксблат; hebr. אלכסנדר טרסקי; urodził się 10 listopada 1921 roku w Łodzi, a zmarł 17 listopada 1997 roku) był polsko-izraelskim pianistą, dyrygentem i kompozytorem.
Życiorys
W wyniku wybuchu II wojny światowej, Tarski przebywał w Związku Radzieckim, gdzie rozpoczął studia w konserwatorium w Mińsku. Tam zadebiutował jako dyrygent w operze lokalnej. Następnie kontynuował naukę w konserwatoriach w Leningradzie i Moskwie. Po ewakuacji do Taszkentu, pełnił funkcję dyrygenta w teatrze operowym. Po wojnie, w latach 1946–1948, wrócił do Łodzi, gdzie studiował fortepian i dyrygenturę pod okiem Kazimierza Wiłkomirskiego oraz Zdzisława Górzyńskiego w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej. Od 1948 roku pracował jako pianista i akompaniator w Filharmonii Łódzkiej. W 1950 roku został dyrygentem, prowadząc także chór oraz Orkiestrę Rozrywkową Polskiego Radia i Telewizji w Łodzi. W latach 1952–1957 pełnił rolę dyrygenta Państwowej Opery w Warszawie. W 1957 roku wyjechał do Izraela, gdzie objął stanowisko dyrygenta Izraelskiej Opery Narodowej w Tel Awiwie, a także orkiestry rozrywkowej rozgłośni Kol Israel oraz wytwórni płytowej Hed Arzi.
Zmarł i został pochowany na Starym Cmentarzu w Herclijji.
Odznaczenia
Medal 10-lecia Polski Ludowej (1955)
