Aleksander Sznapik (ur. 10 lutego 1951 w Warszawie) to polski szachista, który posiada tytuł mistrza międzynarodowego i jest bratem Krzysztofa Sznapika.
Kariera szachowa
W latach siedemdziesiątych i osiemdziesiątych Aleksander Sznapik znajdował się w czołówce polskich szachistów. Debiutował w finale indywidualnych mistrzostw Polski w 1970 roku. Do 1992 roku uczestniczył w turniejach finałowych aż dwudziestokrotnie, zdobywając w tym czasie dwanaście medali: 4 złote (w latach 1976, 1980, 1984, 1991), 4 srebrne (1972, 1974, 1978, 1981) oraz 4 brązowe (1977, 1988, 1989, 1992).
Wielokrotnie reprezentował Polskę w rozgrywkach drużynowych, w tym:
- dziewięciokrotnie na olimpiadach szachowych (1972, 1978, 1980, 1982, 1984, 1986, 1988, 1990, 1992),
- dwukrotnie na drużynowych mistrzostwach Europy (1973, 1989),
- dwukrotnie na drużynowych mistrzostwach świata studentów (1976, 1977),
- trzykrotnie na turniejach o Puchar Nordycki (Nordic Cup) (1983, 1985, 1987), zdobywając razem z drużyną złoty medal (1983), srebrny medal (1987) oraz brązowy medal (1985).
Jednym z jego najważniejszych występów była olimpiada w Lucernie w 1982 roku, gdzie osiągnął wynik 54,2% na pierwszej szachownicy, co przyczyniło się do siódmego miejsca drużynowego. Podczas tej olimpiady pokonał między innymi Wiktora Korcznoja.
Aleksander brał udział w wielu międzynarodowych turniejach. Tytuł mistrza międzynarodowego uzyskał w 1977 roku po udanych występach na turniejach w Sztokholmie i Lublinie. W 1979 roku wygrał silnie obsadzony turniej o Puchar Ministra Komunikacji w Warszawie, a na przełomie 1979 i 1980 roku podzielił II miejsce w turnieju Rilton Cup w Sztokholmie. W latach 1984 i 1989 dzielił I miejsca w szwajcarskich turniejach Politiken Cup w Kopenhadze, a w 1987 roku zajął II miejsce w turnieju open festiwalu w Biel, uzyskując normę na tytuł arcymistrza.
W 1998 roku zakończył swoją czynną karierę szachową.
W 2010 roku w pokazowym Szachowym Turnieju Gwiazd rozegrał w Warszawie mecz z Iwetą Rajlich, wygrywając go wynikiem 4–2.
Najwyższy ranking w swojej karierze osiągnął 1 stycznia 1990 roku, uzyskując 2485 punktów, co pozwoliło mu zająć 2. miejsce (za Aleksandrem Wojtkiewiczem) wśród polskich szachistów.
Przypisy
Bibliografia
ChessBase Megabase 2008
Linki zewnętrzne
