Aleksander Swadkowski

Aleksander Swadkowski, po rosyjsku Александр Свадковский (urodzony w 1908 roku w miejscowości Swadkowice w Rosji) – był Białorusinem polskiego pochodzenia, piastującym tytuł pułkownika Armii Czerwonej oraz pułkownika ludowego Wojska Polskiego w latach 1944 – 1946.

Życiorys

Był przedstawicielem rodziny ziemiańskiej pochodzącej z Wołynia. W 1933 roku ukończył Oficerską Szkołę Inżynieryjną w Leningradzie. Służył na różnych stanowiskach dowódczych w jednostkach saperskich. W momencie wybuchu wojny niemiecko-sowieckiej znajdował się na drugim roku studiów w Wojskowej Akademii Inżynieryjnej, skąd został wysłany na front. Brał udział w walkach w ramach Frontu Zachodniego, pełniąc funkcje takie jak: szef saperów w dywizji piechoty, szef sztabu brygady saperów, szef sztabu wojsk inżynieryjnych armii oraz dowódca 37 Brygady Saperów.

W jesieni 1944 roku, jako oficer znający język polski, został oddelegowany do Wojska Polskiego w stopniu pułkownika, obejmując stanowisko dowódcy 4 Brygady Saperów. Dowodził brygadą podczas rozminowywania Warszawy zimą 1945 roku, a następnie uczestniczył w działaniach bojowych 2 Armii Wojska Polskiego, w tym w forsowaniu Nysy Łużyckiej oraz w walkach pod Budziszynem. W swoich rozmowach z Polakami akcentował swoją polskość.

Po zakończeniu wojny przyczynił się w znaczący sposób do rozminowania Dolnego Śląska oraz obszarów południowo-wschodniej Polski. W 1946 roku powrócił do Armii Czerwonej.