Aleksander Stopczański
Aleksander Stopczański (16 września 1835 – 3 marca 1912) był profesorem chemii lekarskiej oraz patologicznej na Uniwersytecie Jagiellońskim i przysięgłym chemikiem sądowym.
Życiorys
Szkołę średnią ukończył w Tarnowie. W 1852 roku rozpoczął studia medyczne na Uniwersytecie Wiedeńskim, gdzie w 1858 roku uzyskał tytuł doktora medycyny i chirurgii. Na początku swojej kariery pracował jako lekarz w szpitalu w Wiedniu, a następnie został asystentem w Katedrze Chemii Patologicznej, gdzie specjalizował się w analizie płynów ustrojowych. Po powrocie do Krakowa w 1864 roku objął stanowisko docenta chemii patologicznej oraz kierownika Pracowni Chemicznej. W 1868 roku uzyskał tytuł profesora nadzwyczajnego, a w 1874 roku profesora zwyczajnego chemii lekarskiej na Uniwersytecie Jagiellońskim. Trzykrotnie pełnił funkcję dziekana Wydziału Lekarskiego. W 1897 roku został odznaczony Orderem Żelaznej Korony III klasy, a w 1906 roku przeszedł na emeryturę, otrzymując od cesarza tytuł c. k. radcy dworu.
Był członkiem Komisji Balneologicznej Towarzystwa Naukowego Krakowskiego oraz Akademii Umiejętności. Należał do pionierów badań nad wodami mineralnymi w Krynicy i Szczawnicy. Wśród jego publikacji znajduje się m.in. Rozbiór chemiczny wody mineralnej szczawnickiej ze siedmiu zdrojów („Rocznik Towarzystwa Naukowego Krakowskiego”, t. 33, 1865) oraz Rozbiór chemiczny wody mineralnej szczawy magnezowo-sodowo-żelazistej ze zdroju słotwińskiego w Krynicy (tamże, t. 37, 1868).
Zmarł w 1912 roku i został pochowany na cmentarzu Rakowickim w Krakowie (pas 2 płd.).
Przypisy
Bibliografia
- Aleksander Stopczański – Österreichisches Biographisches Lexikon
- Stanisław Zwolski, Aleksander Stopczański (1835-1912) [w:] Polski Słownik Biograficzny, tom XLIV, wyd. 2006-2007, s. 117-118
- Katedra chemii lekarskiej. „Nowości Illustrowane”, Nr 40, s. 2-3, 6 października 1906.
- Janina Kras, Życie umysłowe w Krakowie w latach 1848-1870, Wydawnictwo Literackie, Kraków 1977.
