Aleksander Słomiński
Aleksander Słomiński, znany również jako Słoma (ur. 8 grudnia 1885 w Minkowcach, zm. 15 marca 1974 w Węgorzewie), był ludowym rzeźbiarzem i malarzem, który zaliczany jest do nurtu określanego jako prymitywizm lub sztuka naiwna. W młodym wieku stracił ojca i wspierał matkę w utrzymaniu rodzinnego gospodarstwa, jednocześnie zajmując się młodszym rodzeństwem. W wieku 21 lat został powołany do carskiej armii, gdzie brał udział w walkach w Azji. Po powrocie do rodzinnej wsi w 1910 roku, walczył również w I wojnie światowej w armii carskiej. Podczas wojny został ranny w nogę, co doprowadziło go do niewoli na trzy lata. W obozie jenieckim na Węgrzech produkował drewniane zabawki, które sprzedawał. Z zawodu był kowalem, cieślą oraz stolarzem. Pracował na własnym gospodarstwie rolnym, a jednocześnie pełnił rolę „wioskowego majstra”, wykonując różnorodne prace stolarskie i kowalskie. Po włączeniu jego rodzinnej wsi do Białoruskiej SRR, przeniósł się na Ziemie Odzyskane, gdzie od 1948 roku mieszkał w Dąbrówce Nowej. Aktywnie dbał o zabytki, pełniąc rolę opiekuna społecznego kościoła w Dąbrówce Nowej, przyczyniając się do jego odbudowy. Miał syna, Henryka, oraz trzy córki: Annę, Emilię i Irenę. Zmarł 15 marca 1974 roku w Węgorzewie, a jego grób znajduje się w rodzinnych Minkowcach na Podlasiu (gmina Szudziałowo).
Twórczość
Ostatnie trzy lata swojego życia Aleksander Słomiński poświęcił rzeźbie, zaczynając tę działalność w 1971 roku. Inspiracje czerpał z prasy, radia oraz telewizji. Jego prace, zaliczane do nurtu prymitywizmu lub sztuki naiwnej, do dzisiaj budzą zachwyt i zainteresowanie. Wiele razy porównywany do Nikifora Północy, rzeźbiarz tworzył dzieła, które były zarówno odzwierciedleniem otaczającego go świata, jak i produktem jego fantazji i wyobraźni. Wśród jego rzeźb znajdują się nie tylko postacie z kręgu polityki i dyplomacji, ale także codzienne życie, młode kobiety oraz osoby, które spotykał w młodości. Pojawiają się w nich również postacie ewangeliczne. Tematyka wydarzeń i postaci związanych z polityką i dyplomacją międzynarodową była rzadko spotykana wśród innych ludowych rzeźbiarzy, co czyniło prace Słomińskiego unikalnymi i oryginalnymi. Nie nosiły one cech naśladownictwa czy stylizacji, co sprawiało, że były bardzo poszukiwane. Jego charakterystyczne dłonie, z szerokimi, długimi palcami, wyrażały różne stany psychiczne postaci, sygnalizując radość, strach, smutek czy powagę. Ponadto, niezależnie od tego, czy rzeźba przedstawiała świętego, króla, mężczyznę czy kobietę, wszystkie były w całości pokryte farbą, co nadawało postaciom niezwykłego kolorytu i ekspresji. W sumie stworzył około 350 prac rzeźbiarskich i malarskich, które znajdują się w muzeach oraz prywatnych kolekcjach na całym świecie.
