Aleksander Skiba
Aleksander Skiba (urodzony 26 lutego 1945 w Rokitowie, zmarły 7 września 2000 w Albignasego) był trenerem oraz siatkarzem, który reprezentował warszawskie zespoły AZS AWF oraz Legię. W 1974 roku zdobył mistrzostwo świata w Meksyku, a także pełnił funkcję trenera drużyn narodowych Polski i Włoch.
Życiorys
Ukończył warszawską Akademię Wychowania Fizycznego w 1968 roku. W swojej karierze zdobył tytuł mistrza Polski trzykrotnie: w 1966 roku z AZS-AWF Warszawa oraz w 1969 i 1970 roku z Legią Warszawa. Dodatkowo był dwukrotnym wicemistrzem: w 1967 roku z AZS AWF oraz w 1971 roku z Legią, a także dwukrotnym brązowym medalistą mistrzostw Polski w barwach Legii (1968, 1973).
W okresie 1967–1976 był reprezentantem Polski w siatkówce, a jego osiągnięcia obejmują m.in. brązowy medal mistrzostw Europy w 1967 roku w Stambule, 5. miejsce na igrzyskach olimpijskich w Meksyku w 1968 roku oraz 5. miejsce na mistrzostwach świata w Sofii w 1970 roku, a także 6. miejsce na mistrzostwach Europy w Mediolanie w 1971 roku. Uczestniczył w Pucharze Świata w Lipsku (1969) z 8. miejscem oraz w Pradze (1973), gdzie zajął 2. miejsce.
W 1974 roku był częścią drużyny, która zdobyła mistrzostwo świata w Meksyku. Jako trener męskiej reprezentacji Polski osiągnął 4. miejsce na igrzyskach olimpijskich w Moskwie oraz 2. miejsce na mistrzostwach Europy w 1979 i 1981 roku. Jako trener klubowy zdobył tytuł mistrza Polski z Płomieniem Milowice w 1979 roku oraz Puchar Europy Mistrzów Krajowych w 1978 roku.
W latach osiemdziesiątych prowadził juniorską drużynę narodową Włoch, zdobywając 2. miejsce na mistrzostwach świata w 1985 roku oraz 3. miejsce na mistrzostwach Europy w 1984 roku. Później przejął kadrę seniorów, a także prowadził klub Santal Parma, osiągając 2. miejsce w Pucharze Europy Mistrzów Krajowych w 1986 roku. Z zespołem Messagero Ravenna zdobył Puchar Europy Mistrzów Krajowych w 1993 roku.
Aleksander Skiba został odznaczony złotym Medalem „za Wybitne osiągnięcia sportowe”.
