Aleksander Rymkiewicz (urodzony 13 kwietnia 1913 roku w Wilnie, zmarły 26 września 1983 roku w Iławie) był polskim poetą.
Życiorys
Ukończył studia z zakresu prawa na Uniwersytecie Stefana Batorego w Wilnie. W latach 1933–1934 był związany z grupą literacką Żagary. Jego debiut miał miejsce w 1933 roku, kiedy to opublikował swoje wiersze w wileńskim dzienniku „Słowo”. Wczesna twórczość poety charakteryzuje się dominacją motywów wizyjno-fantastycznych oraz estetyzujących, co można dostrzec w poemacie Tropiciel z 1936 roku. Po II wojnie światowej w jego poezji zaczynają się pojawiać wątki społeczno-patriotyczne, jak w utworze Z narodem z 1947 roku, a także refleksje na temat relacji człowieka z naturą, co ilustruje Promień dla artysty z 1965 roku oraz tematyka związana z rodzinnym krajobrazem w Polskich drzewach z 1972 roku. Rymkiewicz pisał również utwory dla dzieci, takie jak Przygody Gucia Pingwina z 1950 roku oraz Wybór poezji z 1974 roku.
Został pochowany na cmentarzu Bródnowskim (kw. 4H, rząd IV, grób 25).
Twórczość
Poezja
Tropiciel (1936)
Potoki (1938)
Z narodem (1947)
Krajobrazy i ludzie (1956)
Himalajskie namioty (1958)
Dziki powój (1968)
Gadanie baranie (1970)
Ślepi drwale (1971)
Polskie drzewa (1972)
Srebrny jeleń (1978)
Leśna nić Ariadny (Wydawnictwo Pojezierze, 1983)
Kalendarz polskiego krajobrazu (1984)
Bibliografia
Monografia Cmentarz Bródnowski, praca zbiorowa, Urząd Dzielnicy Warszawa-Targówek, Warszawa 2007, s. 85, ISBN: 978-83-920764-0-0, ISBN: 978-83-920764-0-7.
