Aleksander Rosner (urodzony 26 lutego 1867 w Krakowie, zmarły 6 stycznia 1930 w Krynicy) był polskim lekarzem, specjalizującym się w ginekologii i położnictwie.
Życiorys
Był synem Antoniego Rosnera oraz Amelii Ohrenstein (1844–1910). Ukończył III Gimnazjum im. króla Jana III Sobieskiego w Krakowie, a następnie studia na Collegium Medicum Uniwersytetu Jagiellońskiego. Jako asystent współpracował z profesorami Rydygierem, Madurowiczem oraz Jordanem. Swoje umiejętności w ginekologii doskonalił we Francji, Anglii i Niemczech. W 1895 roku uzyskał habilitację na Uniwersytecie Jagiellońskim, a cztery lata później objął stanowisko profesora oraz kierownika szkoły położnych. W 1902 roku został profesorem Uniwersytetu Jagiellońskiego, a po śmierci profesora Jordana w 1907 roku stanął na czele katedry położnictwa oraz kliniki położnictwa.
Uznawany jest za jednego z pionierów polskiej ginekologii. Prowadził nowatorskie badania w dziedzinie embriologii, histologii oraz fizjologii narządu rodnego, badając wpływ czynników neurohormonalnych i genetycznych na jego rozwój i funkcje. W 1928 roku otrzymał 100 mg radu w darze od Marii Skłodowskiej-Curie i jako pierwszy w Polsce zastosował rad w terapii nowotworowej.
Na początku 1922 roku został członkiem honorowym Towarzystwa Lekarskiego w Krakowie (obok niego wybrany został Stanisław Ciechanowski). Pośmiertnie, 11 listopada 1937 roku, został odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski.
Jego ostatnim miejscem spoczynku jest grobowiec rodzinny na cmentarzu Rakowickim w Krakowie (kwatera VIII-płd-zach-narożnik).
W gronie jego uczniów i asystentów był January Zubrzycki.
Przypisy
Bibliografia
Nowi profesorowie uniwersytetu. „Nowości Illustrowane”. Nr 47, s. 2, 23 listopada 1907.
Linki zewnętrzne
Prace Aleksandra Rosnera w serwisie Polona.pl.
