Aleksander Ronikier

Aleksander Jan Ronikier

Aleksander Jan Ronikier (ur. 13 lutego 1942 w Nowym Targu, zm. 4 października 2023) był polskim naukowcem oraz działaczem sportowym, który pracował jako pracownik naukowy w Akademii Wychowania Fizycznego w Warszawie. W latach 1991–1999 pełnił funkcję prezesa Zarządu Głównego Akademickiego Związku Sportowego. Był również koszykarzem, mistrzem Polski z 1967 roku oraz reprezentantem kraju.

Życiorys

W 1959 roku ukończył Liceum w Aninie, a w 1963 roku zdobył dyplom na Wydziale Rehabilitacji Akademii Wychowania Fizycznego w Warszawie. Następnie, w 1971 roku, ukończył również Wydział Biologii Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie. W trakcie studiów zaczął grać w AZS-AWF Warszawa, gdzie w 1960 roku zdobył mistrzostwo Polski juniorów, w 1962 roku wicemistrzostwo, a w 1967 roku mistrzostwo Polski seniorów. Jego kariera sportowa zakończyła się w 1970 roku. W latach 1961–1964 wystąpił w 16 meczach reprezentacji Polski.

Po zakończeniu studiów, Ronikier pozostał pracownikiem warszawskiej AWF, gdzie w 1970 roku obronił pracę doktorską pt. Typ czynnościowy układu nerwowego człowieka a zdolność do pracy fizycznej, napisaną pod kierunkiem Wiesława Romanowskiego. W 1983 roku uzyskał habilitację na podstawie pracy Czynniki warunkujące wydolność fizyczną dzieci. W 1993 roku otrzymał tytuł profesora nauk o kulturze fizycznej.

Na początku swojej kariery pracował w Katedrze Anatomii, a później w Zakładzie Fizjologii AWF. W latach 1975–1980 był zastępcą dyrektora Instytutu Nauk Biologicznych AWF, a w latach 1980–1984 wykładał na Wydziale Zdrowia i Wychowania Fizycznego Uniwersytetu w Zarii. Po utworzeniu Wydziału Rehabilitacji na AWF w 1984 roku, objął stanowisko prodziekana ds. nauki, a w latach 1987–1993 był dziekanem Wydziału. Kierował Zakładem, który od 1994 roku przekształcił się w Katedrę Biologicznych Podstaw Rehabilitacji, a w jej ramach Zakładem Fizjologii i Diagnostyki Czynnościowej.

W 1989 roku był jednym z założycieli Polskiego Towarzystwa Rehabilitacji, w którym pełnił funkcję członka zarządu oraz redaktora naczelnego kwartalnika Postępy Rehabilitacji, wydawanego przez AWF Warszawa pod patronatem PTRech. Otrzymał również tytuł członka honorowego PTRech. Od 1994 roku był członkiem korespondentem Towarzystwa Naukowego Warszawskiego.

W latach 1977–1980 pełnił rolę wiceprezesa ds. sportu, a w latach 1991–1999 był prezesem Zarządu Głównego Akademickiego Związku Sportowego. W latach 1999–2001 był członkiem zarządu Polskiego Komitetu Olimpijskiego z ramienia AZS, a od 1997 roku był członkiem zarządu PKOL. W 2001 roku został wiceprezesem PKOL ds. współpracy międzynarodowej. Od 1977 roku aktywnie uczestniczył w pracach Międzynarodowej Federacji Sportu Uniwersyteckiego (FISU), gdzie pełnił różne funkcje, w tym audytora oraz członka Komisji Naukowej. W 1995 roku został pierwszym Polakiem, który otrzymał tytuł członka honorowego FISU. Był również członkiem rady FIBA ds. koszykówki osób niepełnosprawnych.

Ronikier został odznaczony Krzyżem Kawalerskim, a w 2004 roku Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski. W 2017 roku otrzymał medal Kalos Kagathos.

Jego dziadkiem był Bogdan Jaxa-Ronikier.