Aleksander Ringman (urodzony 23 stycznia 1883 w Małobądzu, zmarły 8 maja 1938) był działaczem niepodległościowym, inżynierem, radcą ministerialnym oraz ekonomistą.
Życiorys
Urodził się 23 stycznia 1883 roku w Małobądzu (aktualnie dzielnica Będzina), w rodzinie Jana Gustawa oraz Antoniny z Wasilewskich (urodzonej 27 czerwca 1849 w Warszawie), która pośmiertnie otrzymała Medal Niepodległości.
Był bratem Antoniny Julii (urodzonej 12 stycznia 1873, odznaczonej Krzyżem Niepodległości), Edwarda (urodzonego 11 października 1880, zmarłego w 1924 roku, żołnierza Legionów Polskich, pośmiertnie odznaczonego Krzyżem Niepodległości), Leona ps. „Słaby” (urodzonego 9 marca 1886, odznaczonego Medalem Niepodległości) oraz Pelagiusza (urodzonego 17 czerwca 1890, zmarłego w 1913 roku, pośmiertnie odznaczonego Medalem Niepodległości, który jako trzynastolatek przemycał bibułę i broń z Katowic).
Aleksander w 1902 roku został wydalony z VI klasy szkoły realnej w Sosnowcu. Zdał egzaminy eksternistyczne i ukończył szkołę realną w Łowiczu. W latach 1904–1905 studiował w Warszawskim Instytucie Politechnicznym Cesarza Mikołaja II. Od 1905 roku, wraz z braćmi, aktywnie angażował się w działania agitacyjne wśród robotników Zagłębia Dąbrowskiego. Był członkiem Polskiej Partii Socjalistycznej – Frakcja Rewolucyjna oraz Związku Walki Czynnej. Wiele razy był więziony i zesłany na Syberię (1906–1907 oraz w 1914), jednak zawsze powracał do pracy na rzecz niepodległości. W 1912 roku ukończył studia na Wydziale Budowy Maszyn w Szkole Politechnicznej we Lwowie.
Po odzyskaniu niepodległości, został delegatem polskiego rządu do armii Antona Denikina, a po powrocie rozpoczął pracę w Ministerstwie Przemysłu i Handlu. W czasie wojny z bolszewikami w 1920 roku służył jako ochotnik w Wojsku Polskim. Był członkiem Narodowej Partii Robotniczej oraz Stowarzyszenia Techników Polskich, a także pasjonował się taternictwem, narciarstwem i kajakarstwem. Po wycofaniu się z polityki, skupił się na zagadnieniach ekonomicznych, publikując prace z tej dziedziny. Wygłaszał liczne wykłady dla środowisk wojskowych na temat obronności przemysłowej kraju.
15 kwietnia 1914 roku ożenił się z Zofią z Ryżów herbu Godziemba (urodzoną 23 listopada 1885, zmarłą 24 lutego 1965), nauczycielką i dyrektorką Liceum na Bielanach w latach 1946–1960. Mieszkali w Warszawie na osiedlu Żoliborz Urzędniczy przy ul. Wyspiańskiego 10 m. 3. Mieli syna. Zmarł 8 maja 1938 roku.
Brat Leon zmarł 24 sierpnia 1942 roku i został pochowany na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 348, rząd 5, miejsce 11). W tym samym grobie spoczął Lesław Ringman ps. „Olek”, kapral podchorąży 229 plutonu Zgrupowania Żniwiarz, który poległ 22 sierpnia 1944 roku i pośmiertnie otrzymał Krzyż Walecznych.
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Niepodległości – 24 października 1931 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski
- Odznaka honorowa „Za walkę o szkołę polską”
Przypisy
Bibliografia
Stanisław Łoza: Czy wiesz kto to jest?. Warszawa: Główna Księgarnia Wojskowa, 1938.
Aleksander Ringman. Z Zagłębia, więzienia i emigracji. „Niepodległość”. IV, 1934. Warszawa.
