Aleksander Antoni Rembowski
(ur. 8 listopada 1847 w Klonowie, zm. 9 września 1906 w Warszawie) – to polski prawnik oraz historyk, który stanowił kluczową postać warszawskiej szkoły historycznej.
Życiorys
Ukończył gimnazjum w Kaliszu, a następnie do 1869 roku studiował prawo w Warszawie, gdzie zdobył tytuł magistra w ostatnim roczniku Szkoły Głównej. Po tym okresie, do 1872 roku, kontynuował naukę na Uniwersytecie w Heidelbergu. Pracował jako bibliotekarz oraz kustosz w Bibliotece Krasińskich w Warszawie.
Był uznawany za eksperta w zakresie dziejów konstytucyjnych. Publikował artykuły w takich czasopismach jak „Biblioteka Warszawska”, „Kurier Warszawski” oraz „Gazeta Polska”. Należał do Towarzystwa Historycznego we Lwowie, a od 1895 roku był także członkiem Akademii Umiejętności w Krakowie. Został pochowany na warszawskich Powązkach (kwatera 84-4-25).
Publikacje
- „O gminie, jej organizacji i stosunku do państwa”, Warszawa 1873
- „Jan Ostroróg i jego memoriał: O naprawie Rzeczypospolitej: wobec historyi prawa i nauki politycznej”, Warszawa 1884
- „Historia prawa wieczysto-czynszowego…”, Warszawa 1886
- „Izby wyższe i arystokracja nowożytna”, Warszawa 1894
- „Z życia konstytucyjnego w Księstwie Warszawskim: studyum historyczno-polityczne”, Warszawa 1905
- „Konfederacja i rokosz: porównanie stanowych konstytucyi państw europejskich z ustrojem Rzeczypospolitej Polskiej”, Warszawa 1895
- „Źródła do historii Pułku Polskiego Lekkokonnego Gwardii Napoleona I”, Warszawa 1899
- „Pisma Aleksandra Rembowskiego”, t. 1–3, Warszawa 1901–1906
Przypisy
Bibliografia
Zgon zasłużonego historyka. „Nowości Illustrowane”. Nr 37, s. 17, 15 września 1906.
