Aleksander Tadeusz Regulski
Aleksander Tadeusz Regulski (28 października 1839 w Warszawie – 15 listopada 1884 tamże) był warszawskim drzeworytnikiem, uznawanym za jednego z czołowych przedstawicieli polskiej ksylografii.
Życiorys
Regulski działał w latach 1861–1884. W okresie 1861–1865 oraz 1868–1884 współpracował z „Tygodnikiem Ilustrowanym”, gdzie pełnił rolę kierownika drzeworytni oraz nadzorował istotny dział portretowy. W latach 1866–1867 kierował drzeworytnią „Kłosów”, a równocześnie prowadził własną pracownię drzeworytniczą wspólnie z Janem Styfim. Jego prace były publikowane nie tylko w „Tygodniku Ilustrowanym”, ale także w innych czasopismach, kalendarzach oraz wydawnictwach książkowych. Regulski specjalizował się w portretach, choć początkowo rytował również inne tematy. Był płodnym twórcą, autorem kilku tysięcy drzeworytów.
Wśród jego prac można wymienić rytiny dla Michała Andriollego (takie jak „Procesja Bożego Ciała”, „Ku schyłkowi”, „Wigilia św. Andrzeja”, „Niewinny polityk”), Bronisława Podbielskiego (w tym „Synagoga we Włocławku” oraz „Kościół P.M. w Warszawie”), Magdaleny Buttowt-Andrzejkowiczówny („Jan Kochanowski nad zwłokami Urszulki”), Franciszka Tegazzo (portrety aktorów: Jana Walerego Królikowskiego jako Rodin oraz Heleny Modrzejewskiej w rolach Julii i Ofelii), a także liczne portrety według rysunków Jana Matejki i Józefa Buchbindera.
W 1873 roku podczas Wystawy Powszechnej w Wiedniu, Aleksander Regulski zaprezentował swoje prace malarskie, za co otrzymał dyplom uznania.
Bibliografia
- Słownik artystów polskich i obcych w Polsce działających (zmarłych przed 1966), tom 8, Warszawa 2007, s. 278–279.
- Grajewski L., Bibliografia ilustracji w czasopismach polskich XIX i pocz. XX w. (do 1918 r.), Warszawa 1972.
- Kotańska A., Ilustratorzy i drzeworytnicy czasopism ilustrowanych drugiej połowy XIX w., [w:] „Almanach Muzealny” 1997, tom 1, s. 85–116.
- Opałek M., Drzeworyt w czasopismach polskich XIX stulecia, Warszawa 1949, s. 60–61.
- Rukóyżo W., Regulski Aleksander Tadeusz, [w:] Polski Słownik Biograficzny, tom XXX, s. 739.
- Socha G., Andriolli i rozwój drzeworytu w Polsce, Ossolineum 1988.
