Aleksander Rapanowicz (ur. 27 lipca 1910, zm. 17 marca 1982) był polskim duchownym oraz działaczem ewangelikalnym, pełniącym funkcje sekretarza i skarbnika Zjednoczonego Kościoła Ewangelicznego w Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej.
Życiorys
Pochodził z Wileńszczyzny. W 1930 roku nawiązał kontakt z prezbiterem Stanisławem Niedźwieckim, a 24 maja 1932 roku przyjął chrzest wiary w rzece Wilii, stając się członkiem zboru w Kłowsiach. W następnych latach działał jako ewangelista, odwiedzając zbiory w województwie wileńskim. W 1934 roku zawarł związek małżeński z Eugenią Gonczar.
W kwietniu 1946 roku repatriował się do Polski, osiedlając się w Stargardzie Szczecińskim, a później w Szczecinie, gdzie był jednym z współzałożycieli lokalnego zboru ewangelicznych chrześcijan, którym również kierował jako pastor. W tym czasie był jednym z czołowych działaczy Kościoła Chrześcijan Wiary Ewangelicznej w Polsce.
W wrześniu 1950 roku został aresztowany w ramach Akcji „B”.
Od 1952 roku był członkiem Rady Kościoła ZKE, a w latach 1962–1971 zasiadał w Prezydium Rady Kościoła, pełniąc w latach 1962–1968 funkcję sekretarza, a w latach 1968–1971 skarbnika Kościoła.
25 października 1953 roku został ordynowany na prezbitera.
