Aleksander, znany jako Aleksandr Siemionowicz Rajewski (urodzony 1 lutego?/13 lutego 1868 w Iwanowce, zmarł 3 grudnia 1937) – był rosyjskim biskupem prawosławnym.
Życiorys
Był synem kapłana prawosławnego. W 1888 roku ukończył seminarium duchowne, a następnie podjął studia w Kazańskiej Akademii Duchownej, które jednak przerwał po trzecim roku. 26 stycznia 1923 roku został wyświęcony na biskupa sewastopolskiego, pełniąc funkcję wikariusza eparchii taurydzkiej. Jeszcze w tym samym roku przeszedł do Żywej Cerkwi, gdzie przez rok był biskupem taurydzkim. Później złożył akt pokutny i powrócił do Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego jako biskup kerczeński, wikariusz eparchii taurydzkiej. W 1924 roku został aresztowany i zmuszony do przeniesienia się do Moskwy, a w latach 1925-1926 przebywał w Odessie.
W 1928 roku objął funkcję locum tenens eparchii symferopolskiej. Następnie w 1930 roku został biskupem kustanajskim. W grudniu tego samego roku przeniesiono go do eparchii smoleńskiej jako wikariusza, biskupa suchiniczeski. Od września 1931 do października 1932 pełnił funkcję biskupa złatoustowskiego, wikariusza eparchii swierdłowskiej. Później, od października 1932 do lutego 1933, zarządzał jako locum tenens eparchią dońską jako biskup kamieński. W 1933 roku był locum tenens eparchii bakijskiej, a następnie w latach 1933-1934 biskupem jełabuskim. W 1934 roku został ordynariuszem eparchii kustanajskiej. Rok później objął urząd biskupa aktiubińskiego i kustanajskiego, który sprawował do 1936 roku. Od września do października 1936 roku był biskupem pietropawłowskim, wikariuszem eparchii omskiej, a następnie przez rok pełnił funkcję biskupa mohylewskiego i mścisławskiego.
Został uwięziony we wrześniu 1937 roku, a 31 października tego samego roku skazany na śmierć za rzekomy udział w kontrrewolucyjnej organizacji. Został stracony w grudniu 1937 roku.
Przypisy
