Aleksander Raczyński (ur. 28 grudnia 1872 w Wiedniu, zm. 18 grudnia 1941 w Krakowie) był polskim doktorem prawa, politykiem, ministrem w II RP oraz właścicielem dóbr.
Życiorys
Aleksander pochodził z rodziny ziemiańskiej Raczyńskich herbu Nałęcz. Był synem Klemensa (1839–1886) oraz Karoliny Napadiewicz-Więckowskiej (1848–1925). Po ukończeniu studiów, praktykę sądową odbył w Wiedniu, a adwokacką we Lwowie. Następnie pełnił funkcję wicemarszałka Rady c. k. powiatu podhajeckiego. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości, był prezesem Krajowego Urzędu Odbudowy we Lwowie, wiceprezesem konserwatywnego Stronnictwa Chrześcijańsko-Narodowego oraz członkiem Polskiego Towarzystwa Ekonomicznego we Lwowie. Angażował się również w działalność Związku Ziemian Wschodnich Województw Małopolskich. Od 21 czerwca 1926 do 30 września 1926 pełnił rolę ministra rolnictwa i dóbr państwowych w rządach Kazimierza Bartla. Później był prezesem Komisji Prawno-Agrarnej we Lwowie oraz członkiem władz lwowskiego Akcyjnego Banku Hipotecznego. Od 1935 roku był docentem prawa gospodarczego oraz wykładowcą tego przedmiotu na Wydziale Prawa Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie.
Po rozpoczęciu II wojny światowej osiedlił się w Krakowie, gdzie aktywnie działał w Radzie Głównej Opiekuńczej. Był także właścicielem dóbr.
Zmarł 18 grudnia 1941 i został pochowany na cmentarzu Rakowickim w Krakowie (kwatera LXIII-18-1).
Życie prywatne
Aleksander był mężem pisarki i tłumaczki Janiny Colonna-Walewskiej (1883–1956), córki Jana Walewskiego. Mieli trzech synów: Stefana (1903–1978), Józefa (1907–1929) oraz Karola (1908–1992).
Ordery i odznaczenia
Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski (3 maja 1928)
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (29 grudnia 1921)
Przypisy
Bibliografia
Kto był kim w II Rzeczypospolitej, red. prof. Jacek M. Majchrowski, Warszawa 1994, wyd. I.
Jan Draus: Uniwersytet Jana Kazimierza we Lwowie 1918–1946. Portret kresowej uczelni. Kraków: Księgarnia Akademicka, 2007, s. 45, 79, 141. ISBN 978-83-7188-964-6.
