Aleksander Atanazy Puzyna
(zm. 25 grudnia 1650) – książę, który początkowo był unią, a później przeszedł na prawosławie. Pełnił funkcję biskupa łuckiego oraz ostrogskiego w latach 1633–1647, a także był archimandrytą żydyczyńskim.
Życiorys
Był posłem na sejm zwyczajny w 1613 roku, a także na sejmy w 1616 i 1618 roku z województwa wołyńskiego. Król Władysław IV mianował go biskupem łuckim i ostrogskim 16 marca 1633 roku. Zrealizował zamianę gruntów z dominikanami łuckimi. Po jego ustąpieniu z Żydyczyna, archimandrię przejął Rafał Korsak. Był obrońcą prawosławia na terenie Wołynia. 26 września 1638 roku zwołał synod prowincjonalny, na którym wezwano do obrony wiary prawosławnej. Wraz z metropolitą Piotrem Mohyłą protestował na sejmie w 1638 roku, gdzie obecność prawosławnych była znacząca. Wówczas domagano się zwrotu katedry łuckiej Atanazemu Puzynie, zaprzestania procesów przeciwko prawosławnym oraz oddania świątyń, które zostały im przyznane przez komisarzy królewskich. Był zwolennikiem unijnych dążeń w latach 30. XVII wieku. Autor opisu soboru katedralnego w Łucku w Didaskaliach Sylwestra Kossowa z 1638 roku.
Przypisy
- Antoni Mironowicz, Sylwester Czetwertyński. Biskup białoruski. Kościół prawosławny w XVII wieku (link)
- J. Stebelski, Zebranie arcybiskupów i biskupów ruskich wszystkich katedr w Koronie Polskiej i Wielkim Księstwie Litewskim, Scriptores Rerum Polonicarum, t. IV, Kraków 1874.
- Wpisy dotyczące czterech województw: bracławskiego, czernihowskiego, kijowskiego i wołyńskiego z lat 1569–1673 wniesione do ksiąg Metryki Koronnej (link)
- Строев П. М. Списки иерархов и настоятелей монастырей Российской Церкви. – СПб., 1877, с. 1044.
- Петров Л. Справочный богословский церковно-исторический словарь Петрова Л. – СПб., 1889, с. 31.
- Н. Д[урново]. Девятисотлетие русской иерархии 988–1888. Епархии и архиереи. – М., 1888, с. 43.
- Труды Киевской духовной академии. – 1869, сентябрь, с. 354. Журнал Московской Патриархии. – 1954, № 5, с. 35.
