Aleksander Przyłucki

Aleksander Pryłucki (właściwie Aleksander Przyłucki, ur. 27 stycznia 1910 w Częstochowie, zm. 1 października 1993 w Sanoku) był księdzem katolickim obrządku bizantyjsko-słowiańskiego, pełniącym funkcję proboszcza parafii św. Nikity Męczennika w Kostomłotach w latach 1940–1969.

Życiorys

Urodził się i wychował w Ortelu Książęcym. W 1925 roku jego mentorem został ks. Bazyli Hrynyk, który skierował go do gimnazjum redemptorystów w Zboiskach, a później do gimnazjum w Drohiczynie.

Po zdaniu egzaminu maturalnego w 1929 roku, Aleksander Przyłucki rozpoczął naukę w seminarium greckokatolickim w Przemyślu. W 1930 roku został klerykiem w Papieskim Seminarium Wschodnim w Dubnie. Ukończył seminarium 17 kwietnia 1934 roku, a następnie został wyświęcony na księdza.

Do 1940 roku pracował jako wikariusz w parafiach diecezji siedleckiej. 22 sierpnia 1940 roku objął stanowisko proboszcza parafii neounickiej w Kostomłotach.

Po zakończeniu działań wojennych na Podlasiu w 1944 roku, ks. Aleksander Przyłucki, mimo wysiedleń lokalnej ludności w ramach akcji „Wisła”, pozostał w Kostomłotach i kontynuował pracę duszpasterską w obrządku bizantyjsko-słowiańskim. W 1947 roku ordynariusz diecezji siedleckiej, Ignacy Świrski, zasugerował wprowadzenie rytu łacińskiego w parafii. Dzięki determinacji proboszcza Przyłuckiego, liturgia w obrządku bizantyjsko-słowiańskim przetrwała, a Kostomłoty stały się jedynym miejscem w Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej, gdzie odbywały się publiczne nabożeństwa tego rytu.

1 września 1969 roku ks. Aleksander Przyłucki przeszedł na emeryturę. Jego następcą w kostomłockiej parafii został marianin Roman Piętka. Kilka lat przed swoją śmiercią osiedlił się w Sanoku, gdzie 10 października 1993 roku został pochowany w Kostomłotach.

Zobacz też