Aleksander Pracki
Aleksander Pracki herbu Późniak (zm. w grudniu 1655) był pułkownikiem oraz dowódcą pułku wojsk polskich podczas najazdu szwedzkiego w 1655 roku.
Życiorys
Pracki rozpoczął swoją drogę w zakonie ojców dominikanów w Krakowie. Po ukończeniu Seminarium otrzymał święcenia kapłańskie. W wyniku wpływów reformacji opuścił zakon i, jako zwolennik protestanckiej Szwecji, wziął udział w zjeździe szlachty przemyskiej, gdzie został wybrany na ich dowódcę.
Wspólnie z Szwedami uczestniczył w rabunkach, gwałtach oraz morderstwach na ludności Podkarpacia, co doprowadziło do zorganizowania się miejscowych chłopów i mieszczan. Na czoło tych oddziałów stanął porucznik Gabriel Wojniłłowicz, który postanowił stawić czoła Prackiemu, jego oddziałom oraz Szwedom.
7 grudnia 1655 roku miała miejsce decydująca bitwa pod Krosnem. Po przełomowym zwycięstwie Gabriela Wojniłłowicza, Pracki został wzięty do niewoli. Po postawieniu mu zarzutów zdrady Rzeczypospolitej oraz wydaniu wyroku śmierci, został rozstrzelany na Rynku w Krośnie.
Bibliografia
- Marian Ziobro, Krosno i okolice, Rzeszów 1986
- Andrzej Borcz, Działania wojenne na terenie ziemi przemyskiej i sanockiej w latach „potopu” 1655–1657, Przemyśl 1999, ISBN 83-909229-8-3
- Samuel Grądzki, Historia belli Cosacco-Polonici, wyd. K. Koppi, Pestini 1789
- Mieczysław Brzyski, Szwedzi w Małopolsce w latach 1655–1657, Praca dyplomowa w seminarium prof. dr Adama Przybosia, Kraków 1972
