Aleksander Stefan Poniewierka (urodzony 13 lipca 1944 roku w Korzennie, w województwie świętokrzyskim) to generał dywizji Wojska Polskiego.
Życiorys
W latach 1962–1965 był podchorążym w Oficerskiej Szkole Wojsk Pancernych im. Stefana Czarnieckiego w Poznaniu. Po zakończeniu edukacji w tej szkole, został przydzielony do 1 Warszawskiego Pułku Czołgów Średnich im. Bohaterów Westerplatte w Elblągu. Tam pełnił funkcję dowódcy plutonu czołgów, a także dowódcy pododdziału rozpoznawczego oraz dowódcy kompanii czołgów. W latach 1970–1971 pracował jako wykładowca w Cyklu Taktyki Ogólnej Wyższej Szkoły Oficerskiej Wojsk Pancernych im. Stefana Czarnieckiego w Poznaniu, a następnie w latach 1971–1974 był słuchaczem Akademii Sztabu Generalnego im. gen. broni Karola Świerczewskiego w Rembertowie.
Po ukończeniu studiów, otrzymał nominację na stanowisko starszego oficera w Wydziale Operacyjnym Sztabu 16 Kaszubskiej Dywizji Pancernej w Elblągu. W maju 1975 roku objął funkcję szefa sztabu oraz zastępcy dowódcy 60 Kartuskiego Pułku Czołgów Średnich w Elblągu, a rok później został dowódcą 28 Saskiego Pułku Czołgów Średnich w Czarnej. W latach 1979–1988 pełnił rolę zastępcy dowódcy ds. liniowych w 20 Warszawskiej Dywizji Pancernej w Szczecinku, a także szefa Oddziału Szkolenia Bojowego w Pomorskim Okręgu Wojskowym w Bydgoszczy oraz dowódcy 16 Kaszubskiej Dywizji Pancernej w Elblągu. W latach 1988–1990 był słuchaczem Akademii Sztabu Generalnego Sił Zbrojnych ZSRR im. Klimienta Woroszyłowa w Moskwie. Po powrocie z zagranicznych studiów, objął dowództwo 8 Dywizji Zmechanizowanej w Koszalinie.
11 listopada 1991 roku, Prezydent RP Lech Wałęsa nadał mu stopień generała brygady. Od października 1992 roku pracował w Sztabie Generalnym WP, na początku kierując Zarządem Szkolenia Bojowego, a od lipca 1996 Zarządem Szkolenia Wojsk. W listopadzie 1996 roku został szefem szkolenia oraz zastępcą dowódcy Wojsk Lądowych w Warszawie. 15 sierpnia 1998 roku, Prezydent RP Aleksander Kwaśniewski nadał mu stopień generała dywizji. W marcu 2000 roku, po przeprowadzeniu zmian organizacyjno-etatowych, został wyznaczony na stanowisko zastępcy dowódcy Wojsk Lądowych. 20 lutego 2003 roku odbyło się jego oficjalne pożegnanie przez Ministra Obrony Narodowej Jerzego Szmajdzińskiego z okazji zakończenia zawodowej służby wojskowej.
Otrzymał liczne odznaczenia, w tym Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski w 2000 roku.
Przypisy
Bibliografia
Marek Paszkowski, Kierownicza kadra Dowództwa Wojsk Lądowych, „Przegląd Wojsk Lądowych” 2000, nr 9, s. 122.
